Radarına takılıyım hayatın bazen çizikler attığım yorgun sayfaların karalandığım kadar karaladıklarım benden birer parça.
Melankoli ve de neşe.
İçimde ukde kalmayan nice hece çünkü seviyorum hecelerle oynamayı ve heceliyorum hayatı: doğruyum ve dürüst ve sadık Rabbine.
Sağdıcımsa genelde hüzün.
Bakiyemde saklı o bütün kısaca…
Bütçe açığımdır benim duygularım bütçe fazlamsa umudum ah, bitimsiz umudum.
Burnu Kaf dağında kimse yakınlaştığım yerin dibine batırıldığım ya da görünürde saygınlığım had safhada sevildiğime de şüphem yok iken.
Ne bu gün ne de sadece dün ve unutsam mazimi tarih tekerrürden ibaret ve şahıslar değişse de kurallar ve sayıp dökülenler aynı bir o kadar ortada.
Kalbimle istişare ettiklerim kalemse kayıtta.
Zapt edemediğim duygularım bazen beni yere serip de üzerimden geçen nicesi.
Sanmayın ki hayatım güllük gülistanlık.
Sanmayın ki çamurda debeleniyorum sadece firakı sevincin.
Meyledip de mutluluğa azıcık da yüzüm güldü mü eyvahlar olsun.
Sözcükler ne sanrılı ne sancılı ve sorumluluklarım en başta kendime duyduğum saygı akabinde hayata ve insanlara saygıyla sevgiyle yaklaşıp da ters köşe olduğum.
Mizacımsa tanıdık.
Mihrabım yerli yerinde.
Meylettiğim illa ki güzellik ve umut ve sevgiye dair ve bir sevgi bildirgesinden de öte kalemimle şerh düştüğüm.
Kolayca sevebildiğim.
Kolayca nefret edilebildiğim ama sebepsiz ve asla da sonu gelmeyen yine de pek bir eminim duygularımın karşılıklı olduğuna.
Eh, insanız: çiğ süt emmiş ve ben sütü kaynattığımdan mı nedir aralıksız sevip doğrulardan da taviz vermezken.
En çok yanıldığım nokta ise Allah’ın bildiğini kuldan da saklamadığım ve işte bunun ters teptiği çünkü net olarak bir şeyler sunamadığımdan mı nedir asla kabul görmez söylediklerim ve insanlar bin bir dereden su getirirler ve üstelerim ve işte tuş olduğumun da resmidir içine girdiğim darboğaz.
Kolayın ne olduğu tartışılır.
Ama gerçek hep vardır var da olacaktır tek bilen Allah olsa da ve işte gücümü aldığım.
Bunca cümleyi kurmak inanın ki zor değil.
Bir de hangi şartlarda yazdığımı söylesem mi?
Asla.
Bu yüzden yalın ve netim ve duygularımı masaya yatırıp kâğıda da bir bir diziyorum.
Mevsimlerden ne olursa olsun.
Ne zamanki mutlu hissedeyim kendimi bir de yansıttım mı arkası gelmiyor işte mutluluğumun ve artık biliyorum ki mutluluk bana yaramıyor.
Yine de kendimce mutluyum bunu izah edecek de değilim bu saatten sonra ve gerçekten de ne yaşadığımı ben biliyorum.
Hayata yeteri kadar mola verdiğim için artık duraklama devri yaşamak istemiyorum duraklatan kimse ben asla içimi bozmadan karşımdakine de sonuna kadar güvenirken…
Defalarca yanılsam da ve de.
En azından yanıltmadığım için insanları huzurlu ve rahatım.
Mutluluksa getirisi hayal kırıklığı olan ve ben tüm yazdıklarımı hayal kırıklıklarından inşa ederken ve kırgın kalbim de hala bozulmamışken ve her kim kalbini bozmuş olsa da benim tek sorumlu olduğum Makam var elbet içimi bozmadan yazmam ve yaşamam kadar beni huzura taşıyan başka bir şey de yokken…
Cümleler akarken yüreğimden ve arka fondaki müziği ve resmi sizler duymaz ve de görmezken elbet içtenliğimle eşleşen iç sesime tek şahit de Yaratan iken…