“Bir gün Hocanın komşusu yanına gelerek
-Ya hocam benim bir çift öküzüm var onlara öyle iyi bakıyorum ki
En güzel samanları onlara veriyorum, arpa veriyorum, yerlerini günde iki defa temizliyorum anlayacağınız gözüm gibi onlara bakıyorum ama Nedense
Çift sürme zamanı gelince hoyrat oluyorlar çift sürmüyorlar bunun hikmeti veya izahı ne acaba?
Hoca
-Sahibine çekmişler... Deyince
Komşusu öfkeleniyor kızarıyor hiddetli bir şekilde
-Sen ne diyorsun Hoca sözlerine dikkat et. Deyince
Hoca
-Öfkelenme komşum bak sana Allah c.c el ayak göz burun ağız kulak beyin akıl vermiş ve sana Müslümanlığı nasip etmiş. Anlayacağın Allah c.c sana en güzel nimetlerini vermiş. Ama namaz vakti gelince sen
Namaz kılmıyorsun
Ramazan gelince oruç tutmuyorsun.
Kazancının zekâtını vermiyorsun
Seni yaradan,
“Hani rabbiniz, ‘Eğer şükrederseniz size (nimetimi) daha çok vereceğim, nankörlük ederseniz hiç şüphesiz azabım pek şiddetlidir!” (İbrahim Suresi-7) diye bildirmişti.”
“Yine Mûsâ, “Siz ve bütün yeryüzündekiler nankörlük etseniz dahi bilin ki Allah kimseye muhtaç değildir, övgüye lâyıktır” (İbrahim Suresi-8) demişti.
Sahibine itaat yok
Anlayacağın Allah c.c senden istediği hiç bir şeyi yapmıyorsun söyle bakalım öküzler kime çekmiş?
Komşusu bir şey demeden mahcup bir şekilde hocanın yanında ayrılıp gidiyor.
Nankörlük, çok kötü bir şey...
Ne idik, ne olduk, ne olacağız?
Alıntı

12.02.022
Yozgat