Hepimizin hayalleri vardır.

Bunları gerçekleştirebilmek için çabalar dururuz. Mesela kimimiz klavye başında deklanşöre basar gibi her harfi tarihe not
düşecek şekilde resmetmekte, kimimiz de daha iyi bir yaşam için
çabalamaktayız.

Bu devir daha iyi bir yaşam için çabalayanların değil daha iyi
bir ölüm arayanların devridir. Ümitsizliğe kapılıp da Fehim Bey
(Cervantes’in Don Kişot’una ya da Gonçarov’un Oblomov’una
benzetilen güçlü bir karakterdir.) gibi hayallerini gerçekleştirememiş ve hayata küs bir şekilde ölümü bekleyenlerden olmayalım.

Yaşatmak için yaşayalım. Ölmek için yaşamayalım. Bir manası
olmalı yaşamanın:

“ Mananın önündeki en büyük engeldir madde.
Demokrit (Demacritus Leukippos’un öğrencisi Demomritos
ya da bazı kaynaklarda Demokritus, MÖ 460-370’lü yıllarda yaşamış ve Sokrates’den sonra ölmüş olmasına rağmen, “Sokrates öncesi doğa filozofları’ndan sayılır) ve Epikür ( Epikuros, Helenistik
felsefenin en önemli düşünürlerinden birisidir) tartıştı. Konu:
Madde.”
(Madde ve mana, 2015)

İki filozofun tartıştığı “madde” bugünün insanın amacı haline geldi. Hâlbuki amaç kulluktu. (Zariyat suresi 56’ncı ayet meali: ”İnsanları ve cinleri ancak kulluk etsinler diye yarattım.”) Amaçlar
ile araçlar birbirine karışınca madde, mananın önüne perde olarak
indi. Şunu unutmayalım; ölümsüz insan yoktur.

“ Ölüm öldürülmüyor, ecelse gizli
Gördünüz mü çevrenizde ebedi
Ölüm hak, ölüm muhakkak
Gel sen korkmana bak”

(Korkmaktan kasıt hesabını kitabını
burada yap ahirete hesabı bırakma. Ölmeden evvel kendini hesaba çek ve eksiklerinin endişesiyle sende bir korku hâsıl olsun havf (korku) ve reca (ümit) dengesi bozulmadan.) (Serbest, 2015)
Bizi hayvandan, nebatattan ayıran irademizi doğru vakitte doğru yerde doğru şekilde kullanmamız, yaşadığımızı hissetmemizi sağlayacaktır.

Bütün insanlar ölür (Ankebut suresi 57’nci ayet meali: “Her can ölümü tadıcıdır. (Ondan) sonra bize döndürü (lüb getiri) leceksiniz”.) ama çoğu zaten yaşamaz.

(Yaşadığının farkında olmadan geçen ömür insana ebedi âlemin kapılarını aralamıyorsa yaşanmamış gibidir.)