Ey zaman, sevgili zaman küs müyüz nedendir hep asık gülmez yüzün
yetmiyor mu peşinde heba bunca ömrümüz ne dizde derman koydun
ne gönülde ferman ne sap kaldı harmanda ne çöp saman kaldı samanlıkta
beterin beteri yeterin yeteri anlayacağın düşündüğümü yazmasam kendime
yazarsam birilerine batar iki sözüm

ah zaman denen paslı kör rende
törpüleye törpüleye dayanırlık kalmadı bende




Dünya pazarında para etmez olmuş sözümüz
oysa tarih tanıktır ki böyle değildi cedd-i dünümüz
böyle olmamalıydı ileriyi görmez olmuş gözümüz
dünya sarmalında savruluyor söylenyor pozumuz

ey zaman biz hep gerilerde sen ve dünya hep ilerimizde
bizi sana ayak uydurmaktan alıkoyan ilkel idea aşamadığımız
kanımızda tortulanmış atamadığımız kollestrol karasinek yağı
bir de bir türlü örgüsünü yırtamadığımız nedir bu örümcek ağı
gücünü nerden kimden hangi dilden hangi dinden feytullahtan
hangi beytullahtan bilelim
bizim ağzımız var dilimiz yok senin korkun kimden
söyle de bilelim bilelim de içimizdeki kimileri gibi
ağlanacak halimize gülelim dahası çifte terlli de oynayalım

bunca ticaret merkezi kadim kentlerimiz limanlarımız nehirlerimiz
denizler dolusu sularımız var iken
’ deryada ab-ı hayata muhtaç balık’ ’ mıyız
kurdun ağzında sahipsız kuzu muyuz neyiz

Ey zaman, yeterin yeteri beterin beteri
sinek canınca canımız pahasınca pahamız
hürriyeince bile deği hürriyetimiz
sözüm sana değil alınmayasın sakın

sevgili zaman
yine kendimizzden olacak elbet derdimize deva-i derman


Şubat 2022 / ankara