Bizlerle birlikte yaşayan dünyayı paylaşan canlılardan daha güzel ne var ki...yemeklerden artanları bayat ekmeklerle buluşturup sokaktaki kedi ve köpeklerle paylaşmaya çabalıyoruz...bu sabah çöpün yanına bıraktığımız yiyecekleri önce kediler sonra kargalar ardından karnı içine geçmiş bir köpekcik ziyaret etti...hemen karşımızda site inşaatı var...dün çok yağmur yağdı,sular çamurlu büyükçe bir göl oluşturdu,kargalar kanatlarını suyun içine sokup çırparak yıkanıyorlar,çirkinliği güzelliğe çeviriyorlar,bedbinliğin yerine coşkuyu sevinci neşeyi koyuyorlar adeta...

balkonumuzdaki çiçeklerin toprağını kokladım içime çektim az önce,mis gibi kokan toprak bir gün hepimizi şefkatli kollarıyla bağrına basacak...toprak ne güzel,kokusu ne güzel,toprağı avuçlarımla karıştırdığım zaman tırnaklarımın içlerinin toprakla dolması ne güzel...yılbaşı çiçeğimizin üzerinde her gün yeni çiçekler beliriyor...epeydir çiçeklerle ilgilenmiyordum açıkçası,büyük kayıp,on onbeş dakikamızı bile ayırsak ne iyi olurdu...çimlenmiş soğanları saksılara gömdüm,hiç acı değiller,yeşil sürgünlerini koparıp ekmeğin arasına koyup yedim dün,çok lezzetliydi,tadı baklava börekte yok vallahi...

dün rüzgar şiddetliydi yağmur aralıksız yağdı,bütün gece kediler köpekler kuşlar ne yaptılar kim bilir...diyorum ki kendi kendime,sokakta yaşayan hayvancıklar için bir şeyler yapılamaz mı,fakat yaptığım evceğizi çöpün yanına bırakmışlardı çok çok üzülmüştüm...üzülmek çare değil biliyorum,her sokağa onlar için evler yapabilseydim,ağaçların dallarına kuş evleri,gövdelerine kelepçelerle tutturarak kedi evleri,köpekler için evler yapabilseydim keşke...bu evlerin içleri tahta ile döşenmiş dışı beton olabilir,seyyar değil,kalıcı evcikler yapılsa,elektrik direkleri gibi kaldırımlara sabitlense,rüzgardan yağmurdan kardan korunurlardı...bilmiyorum ki neden sürekli bunlara kafa yoruyorum...

bir şeyler yapmayı istemek güzel fakat yapamamak çok kötü,engellenmek de öyle...ne yapabiliriz,ah bir çare olmalı,hayvanlara bazı iyi insanlar mama veriyorlar fakat onların sokakta içine girebilecekleri sığınakları yok...arabaların altında tir tir titriyorlar...bizler sobaya kalorifere yapışırken onların hiçbir ısı kaynakları kuru bir yatacak yerleri yok...inanınız çok üzülüyorum bu duruma...kaldırımlara döktükleri kuru mamalar yağmurdan ıslanıyor yapışıyor yenmez hale geliyor bir süre sonra...bazıları elim gibi koca koca ekmekleri duvarların üstüne bırakıyor...ya akıl var yakın var,elinizi vicdanınıza koyun ve düşünün bir kere,o kupkuru kocaman ekmekleri kim yiyebilir,belki köpekler,ya kediler,kuşlar,yiyemiyorlar ki...sözümona günah olmasın diye duvara bırakıyorlar,daha da günah,hiç olmazsa suyla ıslat hadi süt pahalı dersen suyla...kuşlar yer o zaman...

o kadar gariplikler var ki,insana hayvana ağaçlara kuşlara börtü böceğe bitkilere saygı sevgi Allaha olan sevgi saygıdır,şekilde herkes çok iyi merhametli fakat uygulamada böyle değil ne yazık ki...komşunun balkonuna kirli tozlu pis halısını çırpan insan evinin içinde öyle temiz öyle titiz ki bulaşığı bile çamaşır suyu ile yıkayanları gördüm ben ve komşunun açık camına balkonuna apartmanın önüne gelip geçenlerin üstüne habire halı kilim çırpan bu zihniyet ne zaman ortadan kaybolur bilinmez,bu çırpma hastalığı toplumun kangreni gibi,bunun korkusu yüzünden alt katlara kiraya çıkamadık,üst kata taşındık üst katta da tavan aktı küf oldu,ısınmadı vs...

pazartesi günleri halı çırpmak serbest diye bir şey çıkarmışlar,neye göre kime göre serbest acaba,vicdansızlar sanki pazartesi çırpınca bi şey olmuyor diğer günler komşulara tozunu yutturunca abes,pazartesi abes değil,bu sahtekarlıktan başka ne ki...her şeyi menfaatlerine göre uyduran kural koyan toplumsal yapı ya da gelenek diyelim,kimsenin sesi çıkmıyor,neden,şikayet etmeden önce güzellikle söylediğin zaman inadına yaparım diyen bir komşum olmuştu...oğlu da her gün kapımın önündeki paspasa tükürüğüyle imzasını atıp gidiyordu,selam verdim almamıştı...

peygamberi seviyoruz diyorlar,onu örnek alın,peygamber ahlakıyla ahlaklanın diyorlar,fakat hayatın içinde yaşarken ona hiç de uymuyorlar,tamamen kendi çıkarlarını gözeten insanlarla dolu bir toplumuz,yukarıdan sigarasının külünü silkeliyor,sofra bezini çırpıyor,camı sildiği bezi çırpıyor,içeri girip kek çırpıyor,çırpan çırpana,çarpan çarpana...arabasının camından yediği gofretin kağıdını basket atan mı dersin,parktaki bankların önünü çekirdek kabuğuyla dolduran mı,içtiği meşrubatın teneke kutusunu duvarlara bırakan mı,teknesindeki plastik bardak şişe ne varsa denize süpüren mi,sürüsüne bereket...

sevgili arkadaşlar lafı çok uzatmak istemiyorum,son olarak şunu ifade etmek istiyorum,komşusu açken tok yatanın hakikaten saf temiz iyi niyetli bir insan olamayacağını söyleyen Hazreti Muhammed bütün bunlara şahit olsaydı ne yapardı acaba...selamı yayın diyordu,yaydık mı,sokakta yanyana geçerken selamün aleyküm demek selamı yaymak mı,hep şekilden ibaret içi boş inançlar,inandığın gibi yaşayabiliyor musun acaba...yolda önüne çıkan kaburgaları çıkmış köpekcikten utanmadan geçebiliyorsan istediğin kadar Kuran oku namaz kıl hacca git,ne fayda,canlıya acı şefkat göster...yanından geçerken özür diliyorum o hayvancıklardan,hepsinden hepimiz sorumluyuz,avlansınlar diyorlar,nerde avlanacaklar,ağaçları söktünüz betonları döktünüz,tüneyecekleri yuva yapacakları bir dal bile bırakmacasına kıyım yaptınız,sonra da şık takım elbiselerle çalım sattınız...

Merhamet arkadaşlarım,toprak ana gibi anavatan gibi doğa ana gibi merhametli olun,acıma duygusunu yitirmiş bir insandan daha kötü bir hayvan yoktur ki nice hayvanlar yaşar tabiatta ve sokakta ve evlerde,sanırsın hepsi de birer insan!..


Gülhan Çeliktaş