Vaz geçilmiş zamanlardı yaşama dahil olunan
Seni beklerken adım adım yürüyüşlerimde seni hep sevdim ben.

Arkası boş düşüncelerdi ardı ardına sen hasretini yaşarken, titreyen bedenimdi ince bir acılanma ile belki de bir varlık savaşı veriyordum, mırıldandığım ismindi asılında asıl düşünce dolanışı ile tekrar ederdim adını ki içinde varlığının nefes duyularıydı asıl kulaklarımdaki çınlamalar.
Sanki küçük bir çocuğa anlatılan masallardı kulaklarımda uğuldayan, ardı ardına bağlanan müzik sesi ile dolgun okuyucu sesinin kulaklarımda yankılanmasıydı asıl düşüncelerimde burukluk yaratan.
Daha dündü kulağıma sevgi sözünü eklediğin zaman üstünden dünler çoğulunda geçtikçe sadece şarkının bir cümlesiydi kulağımdan fırlayan ses ile “ayrılmalıyız”


Cümlesinin yere düşürücü gücünden sıyrılıp geçmişin seslerinin arasında tok bir sevgi sözcüğü idi hatırladığım ve dinginliğe sarılıp geçmişin yeniden esiri oldum.
Senin sesindi gaipten kulaklarıma uzanan, beni seviyor musun “demendi ki beynimde kopuşlar yaratan. Ve ardından kendini belirten “beni seviyor musun” cümlesindeki sesin ile başlı başına kurgulara düşmemdi yaşamımdaki bu anları da dayanılmaz kılan.

Özlemdi aslında tepe taklan değişmeler yaparak düşüncelerimin etrafında dönüşen.
Şüphesiz dünlerdi bu günlerde geçmişi düşüncelerimde dolaşmasına sebep olan. Belki de kendi kendine varlığını belirten sevgi özüydü?
Aslında saklı kalmış düşüncelerin kendilerini açığa atan zamanları yaşatıyordu acılanma şiddetinin büyüyebilmesi için.
Şüphesiz dünlerin saygın zamanlarının anı çoğalmasıydı bu günkü yaşama dahil olmuş gerçeklerdi şüphesiz.
Dünler sevgili, seni çok sevdiğim zamanlardı aslında bu günler kadar çok sevme ölçüsü.

Vaz geçilmiş zamanlardı yaşama dahil olunan. Ve sevgi ise hala kendini ortaya atarken, sahipsizlik düşüncelerini yok etmektedir sanırım hoş kal derken, kim bilir belki de?
Belki de vaz geçilmiş yaşam zamanları düşüyordu kalem uçlarından.

İhtimaldir ki düşüncelerde akışan umutlardı beklentide olduğum.
Yarınsız düşler veya umutlar derken, zamanın bu hisleri çiğneyeceği hiç akla gelmezdi?
Aslında parçalanmış düşlerdi umudunun ortaya atılışı ile var olan istek. Şüphesiz sevmekti umut ile yaşamak arasındaki bağı düşlemek.
Düşünceye doluşan belki de bir yün yeniden düşer avuçlarımıza sevgi kırıntıları.
Mustafa yılmaz