Ayrılıkların sonu küf kokan koca bir yalnızlıktır

vicdanım bazen beni uyutmamak için yüreğimi titretir insan olmak o an bedenime ağır gelir .
yanımda olsaydı gözümü hiç kirpmadan bakacağım insanı sabahlara kadar düşünüp uykusuz kalmak bedenime ağır gelir

karanlığın sessiz çığlıklarını dinlerken etraftaki her tıkırtı beynime saat gibi çalarken bir türlü güneşi görememek bedenime ağır gelir

yorganı başıma çekip yaşıyormu diye düşünerek ardı arkası soruları cevaplamak bedenime ağır gelir

uykusuz bir gece sessizlik hakim yine evde tek başına çaresizlik içinde uyumaya çalışmak bedenime ağır gelir


Bu hayatın kaçıncı sırasında idim ki Ruhum hep geç kalıyor yaşamak için
bir dost da gelmiyor ki sırtımdaki yükleri indirmek için

ısırgan otu gibi battı dünyanın bütün dikenleri ellerime,
nazar oldu sevdiklerim
kara toprağın çimlerine

bir sabah uyandım ki matem örtülmüştü üzerime
bırakmıştın ellerimi
dönmüştü kıbleye yüzünü
Nurdan bir perde çekilmişti aramıza,