Kendi kendime yalnızlık düşüncelerini bir birinden ayrıştırmaya çalışıyorum.
Oysa korktuğum zamandı, oysa senin yokluğunu kendime alıştırmak istiyorum.
Aramızdaki tüm geçenleri ayrıştırıyorum ve sadece başa dönüşen sonuç çıkıyor karşıma. İçimden sadece şaşkınlıklar düşüyor her konunun arkasından.

Sana anlattıklarım ile senin bana anlattıklarının arasındaki benzerlikleri düşünüyorum.
Sadece durmayasıya konuştuklarım ile senin düşündüklerini ayrıştırmaya çalışıyorum. Tek taraflı bir düş ayrıştırılması sonunda sadece bir hiç çıkıyor. Ardından sadece bir merak sadece bir kararsızlık ki ömürlerimize ulaşacak düşüncelerdi aslında.

Aslında korkusuz ama heyecan verici düşüncelerdi bunlar. Oysa sadece sessizliğindi, beni karanlıklardaki düşüncelerimdi.
Şimdi yoksun, geçmişten sarkan anıların ayrıştırılmış düşünce farklılıkları idi.
Sadece saygı duyduğum kelimelerimde kendimde saklamak istediğim, sadece sen varlığındaki güvendi dostluk bağlarının çoğul olarak yaşamıma eklemek istediğim.


Aslında dünlerden sarkan dostluk güveni idi yaşamıma çoğu zaman yol veren.
Yıllara ulaşan varlığın bedenime eşlik ederken tamında da düşüncelerime hükmediyordu.
Dünlerin varlığından bu günlerin yalnızlığına ulaşan zamandı asıl beden titremeleri yapan.
Evet dünlerin sıkı bağlarının bu günlerin yokluğundaki yaşam gücü olmandı asıl yıllara ulaşacak sevgi bağım ile.
İyi ki varmışın ve iyi ki hayatımın bir kısmına eşlik etmen günlere sarkan unutulmazlığındı şüphesiz.

Şüphesiz yokluğun yaşamımdaki eksikliğin olacak. Değerli dost.
Dualarımda ebediyen kalacaksın dualarımla değerli dost.
Mustafa Yılmaz