KEDİ HİKÂYELERİ-11
SÜTLAÇ
Son zamanlarda, Karamel’in evde yalnızlık çektiğini fark ettim. Ne yapayım diye düşünürken, aklıma parlak bir fikir geldi. ‘’ Niye Karamel’in yanına bir arkadaş almıyorum?’’
Bu sıralarda Yasemin, veterinerde, ufacık bir kutu içinde, iki aydır yaşayan yavru bir kedi olduğunu söyleyince, hemen getirmesini istedim. Yalnız yavru kedinin bir kusuru varmış. Sağ gözü yüzde otuz görüyormuş. Benim için hiç mahzuru yok. Karamel’in de problem çıkaracağını sanmadığım için, yavruyu aldım eve getirdim.
İlk zamanlar Karamel, biraz bozulsa da, kısa zamanda kaynaştılar. Şimdi Karamel, canı istediği zaman, Sütlaçla ( bu arada adını Sütlaç koydum) oynuyor. İstediği zaman da, stres topu olarak kullanıyor. Şimdi ise, ikisi bana karşı birleşip, şirket oldular. Karamel, ne yapıyorsa Sütlaç’ta aynısını yapıyor.
Karamel, salonda bir kutunun içine girip uyuyunca, Sütlaç’ta onun yanındaki kutunun içine girip yatıyor.
Sözün özü, galiba evde biriyle uğraşırken, şimdi ikisiyle uğraşmak zorunda kalıyorum. Üstelik ufaklık tam bir yalaka. Ben yatağa girince oda benim arkamdan yatağa girip, yanı başımda yatıyor ta ki canı sıkılıncaya kadar. Yani sizin anlayacağınız, başımda iki tane tatlı bela var. Hepinize iyi geceler, tatlı kedili uykular dileği ile.
Hoşça kalın.

Tuğrul Ahmet Pekel
29112021*Pazartesi.