ŞİMŞİRLİK NEDİR?
Şimşirlik, çok sayıda odadan oluşan, harem dairesine bitişik, 12 dairelik bir mekândı. Yüksek duvarlar ve şimşir ağaçlarıyla çevriliydi; ortasında ufak bir bahçesi de vardı. Şehzadelerin buradaki yaşamları hücre hükümlülerinden farksızdı, sıkı bir gözetim ve denetim altında tutulur, kimseyle görüşemez ve yazışamazlardı. Kendi aralarında bile görüşmeleri yasaktı. Hastalandıklarında, hekim yanlarına ancak padişahın izni ile girebilirdi. Anneleri de (valideler), yine padişahın izni ile ve sık sık olmamak koşuluyla oğullarıyla görüşebilirlerdi. Padişah, yalnızca bayram dolayısıyla yapılan törende şimşirlikteki şehzadeleri huzuruna kabul ederdi. Her şehzadenin 10-12 kadar cariyesi, Enderun, Seferli ve Kiler koğuşlarından seçilmiş ağaları vardı. Babası ölüp şimşirlikte yaşamaya başlayan şehzadenin öğrenimi yarıda kesilir, bunlar ancak okuryazar bir cariyeden öğrenimlerini sürdürebilirlerdi. Şimşirlikte herhangi bir cariye doğum yaparsa, doğan çocuk erkek ya da kız olduğuna bakılmaksızın derhal öldürülürdü. Mahmut II, şimşirlik uygulamasına son verdi (1808).