ANNE TOKADI

Biz çocukken dayak yediği için
ağlayan değil,
ağladığı için dayak yiyen bir nesildik.

Eskiler bilir bu bir zamanlar
böyleydi.

İşte o eski yıllarda mahallede bir çocuk vardı.

Önüne geleni tokatlar döverdi.

Tabi bu tokatlardan ben ve kardeşlerim de nasibimizi almıştık.

Yine bir gün böyle yedigimiz tekme ve tokatlardan canımız çok yanmıştı.

Ağlaya ağlaya koşarak eve geldik.

Annem elbette bunun hesabını o çocuğa soracak ona haddini bildiricek
ve sonrasında;
o çocuk bir daha bize bulaşma cesareti bulamayacaktı.

Biz öyle düşünmüştük.

Neyse biz evin kapısını çaldıktan sonra kapıyı açıp bizi içeri alan annem üçümüzü de(Birbirine yakın yaşlarda üç kız kardeşi) karşısına aldı.

Bize "Önce şu ağlamanızı bir kesin ve neden ağladığınızı anlatın bakalım" dedi.

Gözyaşlarımızı elimizin tersiyle silerek;

"Anne mahallede bir erkek çocuğu var bize karışıp duruyor arada tekme tokat atıyor ve bizim çok canımız yanıyor" dedik.


Annem öyle mi kızlarım dedi önce.

O an annem bize sarılıp bağrına basacak diye beklerken;
hiç beklemediğimiz bir anda hepimize birer tokat attı.

"Böyle mi canınız acıdı.."

Bir baş edemediniz mi madem biriniz baş edemedi hep beraber üçünüz de birlik olup hakkından gelseydiniz ya o çocuğun..!

Bir daha da sakın bu eve dayak yiyerek gelmeyin.

Anladınız mı?

Anlamamak ne mümkündü..
Acı bir tokat ile annemizin ne demek istediğini anlamıştık.

Bu eve bir daha dayak yiyerek
girmeyecektik..!

Sonra ne mi oldu ?

Bir daha da kimselerden ne bir tokat ne de bir dayak yedik.

Bundan sonra dayağa yeltenen bizden korkmalıydı.

Çünkü üçümüz artık birdik.

Her ne kadar annem bize verdiği bu hayat dersinden sonra her kapının zili çaldığında kimbilir hangi oğlanın annesi şikayete geldi deyip oflasa da:)

Hayat işte bazen kitaplardan
öğrenilmiyor.
Bazen bir anne tokadı ömür boyu hayat dersi olarak kalıyor.

O hikayeden sonra ;
üç kardeş birlik olmayı öğrendik.Öyle ki evde bir şey kırılsa kimin kırdığını annem yada başka biri ne yaparsa yapsın
öğrememedi..

Çünkü artık biz üçümüz birdik..

İşte o zamanlar böyleydi.
Biz annemizin gel dövmeyeceğim deyipte gelince temiz bir dayak yiyen çocuklarıydık işte..)))

Nevin Aktekin Gülfirat

.