Kovulmuş Şeytandan Rabbime Sığınırım
Rahman ve Rahim Allah’ın Adıyla
“Ben, cinleri ve insanları yalnızca bana ibadet etsinler diye yarattım.” (Zâriyât Suresi 56. Ayet)
Varsın, ama neden varsın? Sen kimsin ve nereye gidiyorsun? Bu soruları hayatın boyunca samimi olarak hiç sormadın ve soruların cevaplarının peşine düşmedin, tıpkı milyarlarca insan gibi. Yani şu ânda yaşadığın anlam krizi ontolojik (varlık felsefesi) bir problem.
Daralıyor, bunalıyorsun… Zira enaniyetini (ego) teskin edecek bir faaliyet içinde değilsin. Putunun karnı aç, putun övülmüyor, putunu şişirmiyorlar, putun hak ettiğini vehmettiğin hürmeti görmüyor, putunun burnu yere düştü...
“İnkâr edenler ateşe sunulacakları gün, "Siz dünya hayatınızda bütün ’güzellikleriniz ve zevklerinizi tüketip yok ettiniz, onlarla yaşayıp zevk sürdünüz. İşte yeryüzünde haksız yere büyüklenmeniz ve fasıklıkta bulunmanızdan dolayı, bugün alçaltıcı bir azab ile cezalandırılacaksınız." (Ahkaf 20)
Nefsini ilah edinmiş ve ona göre bir hayat yaşıyordun; fakat hiç beklemediğin bir vakıayla karşı karşıya kaldın.
“Kendi istek ve tutkularını (hevasını) ilah edineni gördün mü? Şimdi ona karşı sen mi vekil olacaksın?” (Furkân Suresi 43. Ayet)
Şehvetinin peşinden gittin. Egon için yaşadın. Egon için nefes alıp verdin… Düşünmedin. Allah’ı hiç düşünmedin. Tek düşündüğün şey egondu. Hâlbuki gerçek ortadaydı. İnsanın yaşamasına uygun bir ortamda buldun kendini. İman ettiğin bilim dininin verileri, aslında Allah’ın varlığının inkârı mümkün olmayan delillerini hem nefsinde hem de kâinatın her köşesinde apaçık gösteriyordu. Ama sen ne yaptın egosever? Sırtını döndün ve başka insanlar da hakikate sırtlarını dönsünler diye kalem salladın.
“Göklerde ve yerde nice ayetler vardır ki, üzerinden geçerler de ona sırtlarını dönüp giderler.” (Yûsuf, 105)
Allah’ın sözü Kur’an’dan, Allah’tan yüz çevirdiniz ve şimdi egonuzla baş başa kaldınız.
’Kim de benim zikrimden yüz çevirirse, artık onun için sıkıntılı bir geçim vardır ve biz onu kıyamet günü kör olarak haşredeceğiz. (’Tâ-Hâ Suresi 124. Ayet)
Oysa insan ancak yüzünü Allah’a dönerek, Allah’a sarılarak, Allah’ın sözü Kur’an’daki İslâm’ın hükümlerini hayatına yansıtarak huzurlu yaşayabilir. Yoksa gerçek sorun yaşlılık değil, gerçek sorun Allah için yaşamamak.
“Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah’ın zikriyle mutmain olanlardır. Haberiniz olsun; kalbler yalnızca Allah’ın zikriyle mutmain olur.” (Ra’d Suresi 28. Ayet)
Said Nursi hocamın hayatı boyunca kadını olmadı. Bileklerinden kelepçe hiç eksik olmadı. Hapisten çıkardılar sürgüne gönderdiler; sürgünden aldılar hapse soktular. 70 küsur yaşında da hapse girdi. İki çeşit yemeği bir arada görmedi. Birkaç parça elbisesi vardı o kadar. Ancak kalbi cennet bahçesiydi. İmanı vardı ve iman sahibi olduğu için egosu yoktu. Egosuz olduğundan da daralmadı, bunalmadı… Allah’ı sevdi, Allah adına yaşadı. Yaşlandığında da mutluydu, hapiste de. Çünkü imanı vardı. Said Nursi hocam şöyle buyurmuş:
“Madem iman gibi hadsiz derecede kıymettar bir nimet bizde vardır. İhtiyarlık da hoştur, hastalık da hoştur, vefat da hoştur. Nâhoş birşey varsa o da günahtır, sefahettir, bid’atlardır, dalâlettir.” (Lem’alar, Yirmi Altıncı Lem’a)
Egon, libidon yere serildi ve bu yüzden mutsuzsun. Çünkü kalbinde inşa ettiğin zindanda yaşıyorsun.
"Onu tanıyan ve itaat eden, zindanda dahi olsa bahtiyardır. Onu unutan, saraylarda da olsa zindandadır, bedbahttır. " (Asa-yı Musa — Altıncı Mesele)
Gaybın anahtarları O’nun Katındadır, O’ndan başka hiç kimse gaybı bilmez. Karada ve denizde olanların tümünü O bilir, O, bilmeksizin bir yaprak dahi düşmez; yerin karanlıklarındaki bir tane, yaş ve kuru dışta olmamak üzere hepsi apaçık bir kitaptadır.” (Enam 59)
“Yeryüzünde olan ve sizin nefislerinizde meydana gelen herhangi bir musibet yoktur ki, Biz onu yaratmadan önce, bir kitapta olmasın. Şüphesiz bu, Allah’a göre pek kolaydır. Öyle ki, elinizden çıkana karşı üzüntü duymayasınız ve size verdikleri dolayısıyla sevinip-şımarmayasınız. Allah, büyüklük taslayıp böbürleneni sevmez. “ (Hadid 22-23)