Bildiklerimi unutmaya hazırım ve sadık ve mizacımı saklı tuttuğum kadar katıksız.
Ben müzmin bir rüzgârım, bayım ve münasip dille yazıp yalnızlığımı paylaştığım.
Rengim soluk bu gün.
Mizacım yitik ve ıssız.
Mıntıkamda saklıyım zemherilerde üşüdüğüm aşkla ısındığım ve hüzne batıp çıktığım…
Melundur kimi gölgeler.
Mazlum yüreğimle saf tuttuğumsa kubbe.
Aşkın saltanatı değil serenadı hüküm süren ve sefil varlığımla sektiğim hece hece.
Göğsümdeki firar.
Firarisiyim ben dünün verildikçe aralıksız hüküm.
Hükümranlığında Mevla’mın yediğim darbeleri de unuttum insanca yaşadığım insanca sevdiğim insancıl olduğum kadar iman gücümde saklı tuttuğum.
Fevriyim kimi zaman.
Fidan boyunda umudun devasa çağrısı.
Aşkla düştüğüm yol.
Aşka koyduğum başımı ve semiren heceler değil sararan çehreler ölü gibi yaşadığım belki de toprakta saklı bir çiçeğim ben bir saksıya tıkıldığım ya da kafes kuşu, vatanım diye öttüğüm çünkü vatanımdır sevgi vatanımdır Anadolu, sevdalı olduğum dört bir yanı cennet ülkemin ve nicesi cehennemi yaşatan vatan toprağında yaşayıp da inanca vatan aşkına nifak sokan sefillerden de yoktur korkum ve tek korktuğum Rabbim yeter ki O, bırakmasın beni.
Miadı dolansa kimi zaman.
Milat bildiğimse sevgi ve iman.
Zemherilerde açan.
Soluk yüzünde aşkı kutsayan.
Süzgün hecelerden aktığım ve sazı sözü olmayan kelimelerde yatıya kaldığım.
Ben Türk kızıyım.
Ben Türkiye’sine sevdalı.
Ben aşka ve ümmetine saygılı vefalı.
Bir mihenk taşıdır kimi zaman belki de nirengi noktası yalnızlığın ve türkülerde yaşadığım Türkiye’mde yaşattığım nice duygu.
Asker torunuyum korkusuz.
Hem öğretmen kızı hem de ruhum aitken öğretmenlik sevdamda Çalıkuşu olduğum bir zaman ki mutlulukla ve bilgiyle ve sevgiyle ihya etmişken öğrencilerimi.
Ben hazanım.
Ben hüzünüm.
Ben aşkım sadece aşk: Rabbime âşık vatanına sevdalı bir deryayım bir coşkuyum saf tuttuğum kadar masumiyetin yongası ve yoncası dirayetimin sınandığı her satır arası her gün ortası her gece yarısı.
Solduğum kimi zaman.
Sayıp sövdüğüm ise iblis ve yalan.
Sönük geçse de ömrüm coşkumla yol aldığım yel olduğum yok olmama saniyeler kala coştuğum yeniden doğduğum.
Makul olansa umut etmek.
Meramımsa O’nda saklı.
Matemimi de kederimi de kabullenmişken kaderime razı başım gözüm üstüne.
Hayalim belki de.
Mutlu olmayı hayal ettiğim.
Mutluluğu ise severken ve yaşarken, hissettiğim.
Randıman aldığımsa kendimden acıyla pişip açısı olmayan pencerelerde seken bir kuş gibi.
Kuş kadar yüreğim ve kuş bakışı sevdiğim.
Hani olur da bir gün açılırsa kafesim.
Hani olur da nur yağarsa evrene.
Hani olur da müzmin yüreğim ve hasretim mutlanırsa.
Mutlak bir doğruyum ben şaibeli gölgelerden haz etmedim.
Ben Türk’üm ve Müslüman ve sevdalı ve bağrı yanık.
Toprağında saklı geçmişinden gurur duyan.
Atalarımın, ecdadımın ve askerimin sağduyusu ile yerleşik bir düzen ve vatan aşkı dinmeyen…
Bazen ferim sönen.
Bazense neferi olduğum aşk ve gizem.
Ferdiyim bu yurdun.
Firarisiyim aşkın ve umudun.
Dinmez de sızım.
Susmaz sazım.
Sancağımsa tepede ve bayrağımla gurur duyduğum.
Miladım ve miadım ve mizacım.
Yüreğin rotası iken aşkın devasa hikmeti.
Uğurlu kelimem Türkiye.
Uğurlu sayım seksen bir çünkü sevdalıyım ben yurdumun her vilayetine.
Aşkımla yaşar yaşatırım da umudumu ve uğruna şanlı ülkemin şen sesi de dinmez iken bu coşkunun…