Sararan yapraklarımı döküyorum güz mevsiminde. Her yaprakta anılarımdan bir imza var, ve ben her imzaya el sallıyorum.

Bakıyorum öylesine uzaktan. Mevsimlerden güz çünkü. Ve ben her güz de acımı körüklüyorum.
Güz demek kitap, defter demek. Gıcır gıcır ütülü beyaz yaka demek. Siyah önlük, eski ama tertemiz babet demek.

Bukle bukle saçların hayallerine oturmuş rüzgar, omuzlarına yarınların hesabı.
Sırtında kışlık odun, dizi dizi yufka ekmek.
Çay yanına katık patlamış mısır.
Uzaklardan gelen kışın kokusuna karışmış güz kokusu.
Ah kıyısında her rengi misafir eden Eylül.
Ala bula ruhunda konaklamanın suçu kız olmak mıydı. Her Eylül tenin kalem kokuyor.
Ve ben hiç bir kalemi atamıyorum senden miras diye.

Güz demekti Eylül. Cıvıl cıvıl okul bahçesi, tebeşir kokusu,acıkınca mide gurultusu.
Öğretmenler odasına sıkıla sıkıla girmek, bir öğretmenin başını okşamasıyla yanaklarında güller açması.
Uzaktan bakmak kantine, uzaktan bakanlarla kol kola yürümek.
Beden eğitimi dersinde Eşortman alamadığın için boyun bükmek olsada tek hayalin bir öğretmen olup fakir aile çocuklarının umudu olabilmek.
Onların alamadıkları kitabı kalemi olmak.Ana olmak,abla olmak. En zor günlerinde başlarını göğsüne yatırmak, azimle sabırla o küçük yüreklerine merhem olabilmek.
Ah Eylül sen her geldiğinde sızılar içim, gidemediğim okulların hayali pervaz eder gönlümün kıyısında. Okul sıralarının kokusu gezinir burnumda.
Hala okutulmayan kızların ateşi yanar yüreğimin dağlarında.
Göz pınarlarım yanaklardan yakamda otağı kurar.
Gitmek yakışır Eylül’e. Bir üniversite şehrine.
Sevincin içinde hüzünü eritmek şeker gibi gitmek.
Valizi doldurma, hiç yapılmayan alışveriş telaşı.
Cam kenarında onüç numaralı koltuğa oturup el sallamak,sonra boyun bükmek sevdiklerinin yüzleri küçüldükçe.
Otobüsle beraber hayallerle kucaklaşmak;Tek bir kız çocuğu kalana kadar ellerinden tutup yarınlara hazırlamak. Gözlerinde umut olmak.
Her şeye inat çekip çıkarmak cahil beyinlerden körpecikleri. Dağda bayırda kitabın dostluğunu aşılamak, okulu yurt bekletmek.
Yağmurda ıslanmak gurbette, güneşte yanmak olsada, yüreğinin eğitim yangınını hep körüklemek.
Memleketten arayanlara iyiyim,” okula gidiyorum,derslerim çok iyi” demek.
Kavanozlarda incirli götürmek, peynir en lüksü.
Öğrenci yurdunda salçalı ekmek yemek, bozuk paraları en kötü gün için ayırmak.
Her zorluğa hayallerin için sabır etmek yaraşır Eylül’e ve ardından gelen aylara.
Ücra yerlerde kalan boy boy fidelerin filiz verip çiçek açması temennisi dökülüyor dudaklarımdan. Bilgili, geleceğe ışık olacak gençler için eğitim gönüllüsü kızların, annelerin yetişmesi gerek.
Şimdiler de valizini hazırlayıp otobüsten el sallayan güzel yürekli gençlerin kutsal emanetlerimiz olan vatan ve bayrak için mücadele etmesi olsun dualarımız. Ve özellikle kız çocuklarının bilinçli bir eğitim süreciyle nice kızların ellerinden tutması.
Köylerde kentlerde niceleri bir ışık bekler, her güne bir umutla uyanır.
Eylül’dü okul yollarının arşınlanması,
Ve bir umut geleceğe başlanılması.
Her güz geldiğinde ayaz vururdu kalem tutan ellerimi.
Rüzgar silip süpürsede düşlerimi yarınlar inşallah daha güzel günlere gebedir. Sancısının şiddeti yüksek olsada.