Bu Yalnızlığın Sıkıcı Kalabalıkları Beni Sahiden Sıktı



Aşkı yaşamış olmam, sevdiğime kavuşamayarak hasreti çeken birisi olarak, bunca tahammül ve sabrın yardımıyla soruyorum kendime, ben aşka layık değil miydim? Aşkı taşıyamayacak bir kapasitem mi vardı? Aşkın kapısını açmak için bir adım kalmışken, beni yaklaştırmayan neydi? Seviyorum dediğim halde suskun bana bakan sorumun cevabını neden “bende” diyerek cevaplamadı? Ah sorular cevapsız kalan sorular! Beyni mi kemiren yüreğimde sızısıyla duran cevapsız sorular! Çiçekler gibi kokan, gelişiyle çiçeklerin mevsimin getiren cennet bakışlım, cennet kokulum gitti ulaşamadım yakalayamadım ellerinden, kaydı ellerimde gönlümde, düşlerimde, karanlık oldu karanlık kaldı dünyam.



Kaç bahar geçti diyemeyeceğim ondan sonra baharım hiç gelmedi, ama kaç yıl kaç ay geçti onu sancısıyla biliyorum, yollarıma kar yağdı hiç erimedi! Eyvah yoksa yollarıma karları ben mi bu olumsuz halimle yağmasını istedim de Rabbim yağdırdı ve o bana gelirken belki yollarım kapalıydı ulaşamadı, eyvah! Hemen kurtulmalıyım olumsuz değersiz düşüncelerden, hemen gülümsemeliyim belki gönlünde güneşler doğar, güneşinin doğduğu yönü görür ve ben karanlığa batmadan koşar gelir, sevmeliyim gitmiş olsa da…Hatırlarım kuvvetli olursa o hatırlarım belki onu bana çeker, hatıraların içinde gezinirken içine güller serpmeliyim, kokusu ona ulaşır benim gibi belki hatırların içinde gezinirken görür fark eder hala sevdiğimi…



Bu yalnızlığın sıkıcı kalabalıkları beni sahiden sıktı, beni olumsuzluklara umutsuzluklara sürükleyen yalnızlığımın kalabalıklarından kurtulmalıyım. Koşmalıyım önüme gelene gülümseyerek “sizleri seviyorum” demeliyim, diye bilir miyim acaba? Dersem yanlış anlaşılır mıyım acaba? Yoksa bir ton dayak mı yerim kabaca? Yoksa yanlış yola mı girer araba? Ah cevapsız soruların cevabını bunları deneyerek cevabını bulmalıyım! Sevdiğim gitti bir daha gelmez biliyorum, belki gülüşümde doğan kendisine has söylediğim” canımın içi seni seviyorum ’un” açan bahar çiçeklerinin kokusu ona varır koklar ve hala benim onu benden uzakta ellerin olsa da sevdiğimi ve ona ulaşarak kavuşamadığım için bir beceriksiz olduğumu da bilir birkaç damla göz yaşı döker de yüreğimdeki yangını söndürür.

Mehmet Aluç