Hayat asla boşluk kaldırmaz. Bir nebze duraksanıldığında, ara verildiğinde, biraz geri çekinildiğinde, farklı bir meseleye kayıldığında derhal doldurulur. Gözleyenler, izleyenler, bekleyenler, sıraya girenler, bir çırpıda boşalan yeri doldurur asli unsurun yerini alırlar.
...

O nedenle hiç bir iş ihmale gelmez. Boşluk görüntüsü verilmez. Bir başkasına emanet edilmez. Gel sen yap denilmez. Bu eğilimde olanlar sizin meseleye olan hakimiyetinize bakarlar. Nasıl yol tuttuğunuza, ne kadar zaman ayırdığınıza, kimlerle kotardiğınıza, mevzuyla ne kadar ilgilendiğinize odaklanırlar.
...

Bu bakımdan geriyi sağlam tutmak, gerektiği gibi göğüslemek, hiç ihmal etmemek gerekir. İşin ehli ile ilerlemek, bilenlerle yol yürümek, güvenilirlerle iş tutmak gerekir. Bunları yapmayıp boşluk bıraktığınızda; tuttuğunuz, üstlendiğiniz, yüruttüğünüz, düşündüğünüz, düşlediğiniz şey elinizin altından kayar, sizden başkasına kaçar. Kaçtığında ise sızlanmamak, pişmanlık duymamak, ah vah çekmemek, suçu başkasına yüklememek gerekir.


Kemal GÜL
21.08.2021