İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur diye bir söz vardır. Yaşadıkça, devir dönem geçtikçe, ortam ve çevre gördükçe, yaş ilerleyip olgunlaştıkça biraz törpülenir, yumuşar gevşer, eski inadı kalmaz ama kimi mevzularda da inadım inat der ve alışkanlıklarını sürdürür. Ta ki ölünceye, can bedenden ayrılıncaya kadar.
…………………………

İnsan doğuştan gelen tabiatını sürdürme eğiliminde olan bir varlıktır. İkaz etseniz de, eğitseniz de bu eğilim çok değişmez. Belki biraz yol alınır, sertlikler kırılır, sivrilikler törpülenir ama yine de var olanı sürdürür. Kimi konuda insan ciddi değişime uğratılabilir, huyu tabiatı değiştirilebilir, yeni bir kulvara sokulabilir ancak karakterine ve kişiliğine ilişkin ana unsurlar üzerinde fazla bir ilerleme olmaz, yol gidilemez, sonuç alınamaz.
………………………..

Bir insan ilerlemiş yaşına rağmen doğuştan ve çocukluktan gelen kimi alışkanlıklarını devam ettiriyorsa bunu bu şekilde anlamak gerekir. Bu niçin böyle yapıyor dememek, üzerinde fazla durmamak, yorumlamamak gerekir. Kendi haline bırakmak, ne yapıyorsa yapsın, ne hali varsa görsün diye düşünmek, uzaktan izlemek gerek.


Kemal GÜL
23.06.2021