Bu hayata en büyük sorun kişinin daima kendisidir. Hayat acımasız hayat kötü kelimelerinin tamamı insanlar yüzündendir ve insanları oluşturan en temel etmense kişinin kendisidir. Bu hayata en çok neyden korkar insan bilirmişsiniz? Sevdiklerini yitirmekte ve yitirmenin başlıca sebebiyse insan kendisidir. Yalan bu hayata var olan en kolay kaçış yolu ve aynı zamanda en çabuk insanı yıkıma yöneltmede nefes almak insanın doğasında var olan bir olgu değil mi? O zaman neden zor geliyor yalan sadece söylenen kişinin hayatına zarar vermiyor söylenen kişiyi de darma dağın ediyor o kadar ağır ki bir yalanı taşımak en sevdiklerine bile açıklayamamak hata kendinden bile saklamak istemek. Yalan en çok ölümcül sarmaşığa benzer ne karar kurtulmak istersen o kadar sarılır insana ve ölmeden de silinmez ne kadar isterdim ölmeyi yalan söyleyip sevdiklerimi kaybetmektense ölmeyi ne kadar isterdim yazımı okuyanlar isyan sanmasın bu sadece yalandan geriye kalan mahcubiyet herkes afetse bile kendini affetmek sevdiklerini yitirmenin acısı ve bunu kendi ellerinle yapmış olmak ne kadar acı bilemesiniz en acı kısımda sevdiğin kişinin hayatına uzaktan bakıya olmak artık bir hiç olmak ne kadar acı bu açıyı hiçbir acı tarif edemez sadece bir sevgi tarif edebilir bu acıyı annenin evladına duyduğu sevgiyi bu acıya örnek verile bilir pişmanlık bu zamana kadar taşıdığım en büyük ağırlık ve ilk defa bu ağırlığın altından kalkamayacağımı biliyorum bu pişmanlık her geçen gün ben bitiriyor tüketiyor kendimden nefret ettiriyor bir insan kendinden kaça bilirimi ben kendimden kaçmaya çalışıyorum ve başaramadıkça o sarmaşık beni daha da derine çekiye günler geçtikçe azalır sarakken daha da çok artıyor ölümü kendim için değil sevdiğim insanın benim yaptığım yanlışı unutup benden nefret etmemesi için istiyorum. O kadar kelime var ki söylenecek anlatılacak birçok şey fakat ne anlatırsam anlatayım ne söylersem söyleyeyim yüreğimdeki pişmanlığı bitirmiyor. Pişmanlık ne ağır yükmüş meğer ölüsü ölen kişiler haykırarak ağlarlar ya haykırmak için önce pişmanlık olmamalıymış benim yıkımım ölümden de beter fakat sesim çıkmıyor utancımdan bu kadar ağır içimdeki yangın.