ÖLÜ AŞK

Onu en son yirmi sene önce görmüştü. O neşeli adam bir enkazdı şimdi.
Sakallarındaki beyazlara saçlarıda eşlik etmişti.Deniz mavisi gözleri çukurluklarda küçücük kalmış, alın çizgilerine oturmuş yaşadıkları onu asla yalnız bırakmıyordu.
Yirmi yıl önce genç kızların aşık olduğu, yakışıklılığı ile artistlere taş çıkartan adamdan eser kalmamıştı.Bedeni gibi ruhu da göç etmiş, umutlarını deniz dalgaları uzak okyanuslara çoktan götürmüştü.
Usulca yaklaştı kadın yanına.Bankta tek başına oturan adam başını çevirip bakmadı bile. Dalgalanan eteğini topladı, ilk aşkını görme şerefine alkış tutan saçlarını bağladı.
İlk aşkı saçlarını hep bağlı severdi.
Ağzında çoğalan kelimelere, titreyen sesiyle sadece;
- “Merhaba” diyebildi.Ellerini ovuşturdu.Tuttuğu nefesinin katili olacağını düşünerek derinlerden bir nefes aldı.Babasının yıllar önce şöför parçası bir adamın kızıyla evlenmesini istememesi üzerine ailesine, kendine,hayata küsen Kağan karşısında kalbi kararmış vaziyette oturuyordu.Kadını duymadı Kağan. Kağan hırçın dalgalarda kulaç atıyor, köpek balıklarının duygularını parçalamasına izin veriyordu.Rengi atmış pantolonuna, yakası yırtılmış düğmeleri düşmüş gömlek eşlik ediyordu. Pejmürde halini tabanı çıkmış ayakkabı belli ki yıllardır taşıyordu.Kadın yirmi yıl öncesinde adımlıyor, tam da burada Kağan’ın kendisine söylediği aşk sözleri kulağında geziniyordu.İrkildi kadın,geçmişi sardığı yumağın ucundan tutup getirdiği için canı çok yandı.Çantasını açtı. Küçük bez bir torba çıkardı.Torbanın büzgüsünü açıp avuçlarına kurutulmuş papatyaları boşalttı.Kağana avuçlarını uzatarak:
- “Kağan bak verdiğin günden bu yana saklıyorum “ dedi.
Başını kadına çeviren Kağan kısık gözlerini Aysun’un gözlerine dikti.Dakikalarca gözlerinden çıkan sözcüklerle konuştular.Ellerini yıllar önceki gibi buklelerinde gezdirdi. Titreyen parmaklarını birleştirip Aysun’un avuçlarındaki papatyaları avucuna koydu. Sert sert yutkunuyor, tarumar olan aşkının ardından cenazeye dönen bedeniyle barış imzalamanın çok geç olduğunu biliyordu.Aysun çoktan evlenmiş, çocukları büyümüştü.
Banktan yavaşça kalktı.Denizin kenarına gitti.Başını en büyük aşkına çevirdi,ağlayan, yıllardır dağlanan yüreğine, gözleri eşlik etti.
Avuçlarındaki kuru papatyaları denize boca etti. Dalgaların üzerine savrulan papatyalar ölü bir aşkın son kırıntılarıydı.
Ağır aksak adımlarını metruk bırakılmış inşaata doğru sürükledi.