Sevmek, bir hayatı güzelleştiren tek şeydir. İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özelliği, farkında olarak sevebilmesidir. ’’İnsan sevebildiği kadar insandır’’ der bir şairimiz. ..Sevgiyi insani ve anlamlı kılan şey,onun diğer insanlarla paylaştığımız bir hayatı güzelleştirmesidir, yani sadece kendimizin değil başka insanlarında hayatını çirkinleştiren veya zorlaştıran bir sevgi insani olamaz. Sevgi ancak bu şekilde olursa insan hayatına bir anlam katabilir ve hayat ancak bu şekilde bir sevgiyle güzelleşebilir. Hatta işin içinde sevgi olunca ölüm bile güzelleşebilir, Daha farklı bir anlam kazanır, ölüm ölümsüzlük olur.

İnsan toplumlarındaki kollektivizim, bir insanın içinde yaşadığı toplum için hayatından vazgeçmesini kutsar. Bu öyle bir sevgidir ki, insan bir avuç toprak için gözünü kırpmadan hayatını feda edebilir. O sevginin, bir avuç toprağa yüklediği anlam, insanı insan yapan, milleti millet yapan, vatanı vatan yapan şeydir.

Hayatın bizimle başlayıp bizimle bitmediğini, ölümün hayatın sonu değil, sadece bir parçası olduğunu, öldüğümüzde geride kalanların hayatı devam ettireceğine bizimde birilerinin bizim için hayatından vazgeçmesi sayesinde yaşadığımızı anlamak, bu sevgiyi yaşatır. Bu sevgi kuşaktan kuşağa aktarılır, anlatılır, öğretilir...

Sevgisiz kalmamanız dileğiyle.