Her insanın bir olgunluk yetkinlik dönemi, laf etme söz söyleme dönemi vardır. Sözden kasıt kendisine alan açma, atağa geçme, fiil işleme, başkalarına kabul ettirme, birilerini etki altına almadır.
...

Yaşamda farklı evreler, çağlar ve dönemler vardır. Nitekim çocukluk çağı, gençlik dönemi, yaşlılık evresi der ve bulunulan, içinden geçilen dönemi kendi içerisinde farklı farklı safhalara ayırır, her birini kendi içerisinde değerlendiririz.
...

Çocuklukta henüz kimi şeylerin ayırdına varmamış oluruz. İyiyle kötüyü, güzelle çirkini, doğruyla yanlışı tam tefrik edemez, birbirinden ayıramayız. Gençlikte ise bunları anlar farkında oluruz ama kan tersinden akar, heyecan tavan yapar, akıl baştan çıkar hep bu nedenlerle mantık süzgecinden geçiremeyiz. Yaşlılık dönemi olgunluk dinginlik dönemidir. Her şeyin farkında olunulan, ancak karar vermekte, adım atmakta zorlanılan dönemdir.
...

Bu irdelemelerin ışığında söz söyleme, fikir ileri sürme ve iş görme yetkinliğiniz yok, henüz o yaşta ve başta değil, zikredilen ehliyetten yoksunsunuz ama her meselede öne çıkıyor, her konuya atlıyor ve ben de varım diyor, egonuza yeniliyorsanız horozda olduğu gibi başınız gider, kelleniz vurulur. Vurlmaktan kasıt susturlur kenara konulursunuz. Ciddi anlamda kısıtlanır ve sıkıştırılırsınız. Laf edemez, iş göremez hale gelirsiniz.


Kemal GÜL
15.05.2021