SUNİ DEĞER

Hayallerimin orta yerinden mızrak yediğimden beri,içimdeki sesle muhabbet ettim.
Yürek sesimin tellerine sıraladım tümcelerimi.

Nazenin yağmurlar boşaldı duygularıma,ben
boşaldıkça yağmurlar, denizlere boca etmeye çalıştım sinemin çalımlı sesini.

Bazen buruk, bazense çamurluydu hayatın bahşettiği yol.

Küçücük şekerler de sunulmadı değildi hani.Lütuf muydu,ikram mı?

Bugün yine kemirdi beynimdeki kunduzlar beni.
Değer görmeyi hiç beklemedim de,değer gösterilenler belirli şartları gerçekleştiriyorsa, gerçekleştiremeyenler diye ayrılacak mıydı insanlık. Hayat mıydı değerli olan, yoksa şartlar mı?

Değeri yanlış mi öğrenmişiz.

Yok yok kelime anlamı değişmiş.Mutasyona hızlı uyum sağlamış.

Eskiler birde değerle kalmaz, öz değer dermiş. Bir tık ötesi.

Değerli insan.Değerli işlere el atar.
Bir bardak suya bile değer verir.

Azlık çokluk yarışı değildir.Neyi varsa değerlidir.Ahlakı,duyguları...


Değerli olan hazinelerimiz çürümeye mahkumsa.Zebaniler tarafından yok edilmeye çalışılıyorsa;ve biz bunun hala farkında değilsek yada değilmiş gibi yapıyorsak değerli bir insan olabilir miyiz?

Sevgi,saygı,hoşgörü,dürüstlük,empati,yardımseverlik,iyilik,cömertlik,kardeşlik,zaman,söz vermek, çuvala koyulup ağzını kör düğüm bağlanılmış değerler mi?

Bize kim olduğumuzu unutturan,biz biz yapan değerler silsilesine yenileri ekleniyor günden güne.

Değer imaj değiştiriyor.Eee bizim de değişme vaktimiz gelmiş.Hangi devirde yaşıyoruz.
Boş değerli şeyler karın doyurmuyor.
Değersizleşen vicdanlar da bedenen işlevinin peşinde.

Adın önemli mesela.
Kimliğin,
Sıfatın,
Makamın,
Gücün,
Paran,
Mesleğin,
Yediğin,içtiğin,
Oturduğun mekan,
Kıyafetin,
Araban,
...
...

Değerin değerini ikiye,üçe belki yüzlere katlayan değer abideleri.

Toplumdaki etiketin.

Vitrindeki değerin.Kampanya günlerine özel indirim olsada başka zaman ikiye katlanan değer değişikliği.

İnsani vasıflar için neler önemli hayatta.
Hiç biri yoksa eğer hep mızrağı onikiden yersin,bir de hayallerinden.

İnsan artık her şeyin değerini kaybediyor.Kaybettikçe sunileşiyor.
Sunileştikçe eriyor.Eridikçe yaratılma sebeplerinden uzaklaşıyor.

Hormonlu kalbimizle mutsuz, umutsuz nefes almaya çalışıyoruz.

Kendimize olan değeri kaybettiğimizden avare bir şekilde bedenen yiyip,içip yatıp kalkıyoruz.
Ölene kadar bu döngü devam edip gidiyor.

İnsan en değerli, en özel varlık. Kıymetini anlayabilse, yüreğindeki hazineleri gün yüzüne çıkarabilse o zaman insan olmanın hakkını verebilir.


Değerini bileceğimiz, değerli işlere talip olalım.

Gün gelir nişan merasimi yaparız.

Allah büyük.