(Şu gönlüm evindir izin almadan gir, kafana göre takıl, içimde kendini bul.)

CANIMIN İÇİ

NE desem olmuyor, sözüm boşuna.
Keşke yârim olsan canımın içi.
Dayanmam imkansız bu yokluğuna,
Güneş olup doğsan canımın içi.

Yine efkar bastı, bastı gönlüme.
Uyku girmez oldu inan gözüme.
Senin için yazdığım her sözüme,
Duygulanıp dalsan canımın içi.

Aşkına yenildim, ne gelir elden?
Dikenler görünür kızaran gülden.
Sakın ha saklama kendini benden,
Gönlüm evin kalsan canımın içi.

Gitgide artıyor bu kalp ağrısı,
Dinmek ne bilmiyor, gönül sancısı.
Elbet bir gün biter hasret acısı.
Usul usul gelsen canımın içi.

Yağmur olsam yağamam ki çölüne.
Rüzgar olsam esemem ki gönlüne.
Güneş olsam doğamam ki ömrüne.
Aşkı tarif etmez hiç bir kelime,
Beni böyle sevsen canımın içi.

Sensiz yine düştüm, düştüm yollara,
Sözüm sana değil geçen yıllara.
Attım kendimi ıpıssız dağlara,
Değerimi bilsen canımın içi.

Aşkına yenildim, ne gelir elden?
Dikenler görünür kızaran gülden.
Sakın ha saklama kendini benden,
Gönlüm evin kalsan canımın içi.

Orhan ŞENTÜRK - ANTALYA