Toksanız, imkanlarınız iyi, şartlarınız yerindeyse yani tuzunuz kuruysa, heybeniz doluysa; birileri aç sefilmiş, perişanmış, yardıma muhtaçmış sizi hiç ilgilendirmez. Hiç düşünmez, zihninize takılmaz, uykularınızı kaçırmaz. Hatta açlıktan yoksulluktan geliyor olsanız bile. Vaktiyle aynı şartları yaşamış, aynı dönemlerden geçmiş olsanız bile.
.........................................................................

İnsan halidir, doğal bir durumdur bu. Genelimize teşmil edilebilir. Oysa insan insanı gözetir, ilgilenir takip eder, eksiğini gediğini not eder, bir fırsatını bulduğunda da yardım eder, destek çıkar.
..........................................................................

Geçelim insanı hayvanlarda bile vardır yardımlaşma. Türleri, ırkları farklı bile olsa. İzler görürüz kurdun kuşu, tilkinin kargayı, aslanın sırtlanı kolladığını, yardımcı olduğunu, aşını ekmeğini paylaştığını.
..........................................................................

Oysa biz farklıyız, insanız, eşrefi mahlukuz yani yaratılanların en üstünü, şereflisiyiz diyoruz.
..........................................................................

O nedenle çevremizi gözeteceğiz. Açın ve düşkünün halinden anlayacağız. Derdini dinleyeceğiz. Bir zorunluluktur bu, insan olmanın gereğidir. Fazladan bir şey değildir, bir ödevdir kaçınılmaz görevdir.


Kemal SEYFİ
11.04.2021