İnsan olarak hep eleştirimiz başkasınadır. Başkalarının en küçük hatalarını görür hemen dilimize dolarız. Ufacığı büyütürüz. Pireyi deve yaparız. Anlamsız ve önemsiz şeylerin üzerinde dururuz. Böylelikle gereğinden fazla dedikodu yapmış oluruz. Çünkü eleştirisini insanın yüzüne karşı yapan çok az insan vardır. Çekip çekiştirme arkadan olur.
……………………………………………..

İğneyi başkasına çuvaldızı kendine batır derken başkalarının hatalarını mümkün mertebe görme, duyma, işitme anlamındadır. Başkalarına yönelik olanda gece gibi, kendinize olanda gündüz gibi olun. Gece gibi olun ki kimse duymasın işitmesin, sessizliğe bürünülsün, sükut içerisinde olunsun. Ama kendi gerçeğinde gündüz gibi olun. Açıktan ve aşikar olun, teraziye çıkın tartılın, ne varsa ortaya dökün.
……………………………………………

Eleştiriden ziyade özeleştiri esas olmalı. İşe kendimizden başlamalıyız. Hatalarımız eksikliklerimiz, yanlışlarımız üzerinde durup onları gidermenin çabası içerisinde olmalıyız. Yani önce kendi kapımızın önünü temizlemeliyiz. Hem bunu yaparsak başkalarına küçük bir uyarıda bulunma hakkına sahip oluruz. Küçük ikazlarla diğerinin bir yanlışını giderebiliriz. Bunu yaparken de kendimizde hak görebiliriz.
…………………………………………..

Bunu incitmeden, rencide etmeden, küçük düşürmeden yapmalıyız. Uygun bir dille ifade etmeliyiz. Onurunu zedelememeli tepkisine maruz kalmamalıyız. Çuvaldızı kendimize batırmış olmanın verdiği özgüvenle yapmış olmalıyız. Hem böylelikle sonucun iyi ve etkili olabileceğini hesaba katmalıyız.


Kemal GÜL
01.04.2021