BENİM ADIM AŞK’TI

Ayaklarıma yılların çilesini omuzlamış hırkamı giyerek yol aldım.Usul usul uzaklaştım.Hissettirmeden.Damarlardan setler oluşmuştu da kiminin altından, kiminin üstünden geçtim.Büyük meydanlar bıraktım ardımda kalanlara.Kapı komşum olan umuda,mutluluğa,sevgiye bir elveda etmeden usul usul gidiyorum..Kapının kilidini kırıp zorla girenlerin göğüslerini kabartarak oturmaları,en güzel köşeleri ele geçirmeleri çok yaraladı beni.Hırs,kıskançlık,öfke,hüzün,kıs kıs güldüler ben uzaklaştıkça yüreklerden.Gözlerimden yağmurlar indi.Boynum bükük,anası babası ölmüş garip bir çocuk gibi kalmıştım orta yerde.
En çok kıskançlık yaraladı beni.Ne de güzel konuşmuştu beni görünce.”
Gözlerin demişti.Hep mi mavi olur.Mis gibi kokular yayılıyor teninden,güzel şeyler oluyor senin olduğun yerde.Sevgiyle ikiz gibisin.Umut annen gibi.Gülüyor yüzün,ışıklar saçıyor sözlerin”demişti.Yalanmış.Evet dün gördüm onları yalanla fısır fısır konuşuyorlardı.
Gidiyorum işte.Gelmem bir daha.İzbe yerlerde ölümümü beklerim.Sus derim gönlümün sesine.Sus bu dünya senin yerin değil.Uzattığım,yarım kalan ellerini çek herkesten.Unut her şeyi.Hatta adını bile.Kimseler bilmesin seni.Hatırlamasın,görmesin.
Hıçkırıklarımın sarmalında,tökezleyen adımlarımla elvedava diyorum şimdi.
Cennet asa hayaller denizinde yüzmüştüm.Nefeslerime saydırmıştım adımlarımın sırlı büyüsünü.Yaratılan her canlıda olmalıydım diye yola çıkışlarım yok mu?İyilik,güzellik,sevgiyle halaylar çekilsinde,halay başı ben olayım derdim.
Kainatın sırlarında,kördüğüm kalmış ucra soruların cevabı benim derdim.Yanılmış mı olabilirim.Sesimi mi duyuramıyorum.Rengim karaya mı sardı.
Adımı biliyorum.Ne olduğumu.Ben bu kadar değersiz miyim?Acınası hallerimin sarmalında ölümümü mü içeyim.Yokluğumda mutluluk,sevgi dolduracaksa yürekleri gidiyorum o zaman.Unutun beni.

Hülyasını kurduğum gönül saraylarını size bırakıyorum.
Unutun adımı.Anmayın.Hiç yaşamadı sayın.

Adım için yaşamıştım,adım için ölüyorum.

Siz bilmediniz.

Benim adım AŞK’tı oysa.