Sana hiç gülüm diyen oldu mu gül goncam. Gülüşünde sakladığın gülleri benden gayrı gören oldu mu? Olmadı de. De ki, güllerle muhabbetim devam etsin. Güller, yaşanmış-yaşanmamış sevdaları ifade etmek için baharları beklesin dursun. Benim gül goncam her dem tazedir gönlümdeki baharlarda. Lüzum yok baharları beklemesine. Sevdaya, sevgiye dair her ne varsa bulduğumuz yerde sahip çıkmalıyız gül goncasının nazeninliğinde. Bir kere kaybetmeye görelim sevgiyi, dönüşü mümkün olmayanların içerisine kendi ellerimizle atmış oluruz.
Sevgi intihar eder. Sahip olma isteğine boyun eğerek. Sahiplik bitirir, ağlatır, yok eder, hapseder sevgiyi. Büyümek-büyütmek, yücelmek-yüceltmek ister sevgi kendi yolunda. Gül goncası arkasından en yakıcı ağıtları yakar. Yeryüzü intihar eden sevgiler için yakılan ağıtlarla yıkanır, paklanır her gün batımında. Her güneşin doğuşuyla yeniden gül goncası umut dağıtır her bir köşeye her bir yüreğe ulaşmasını istercesine.
Gül goncam!
Nisan yağmurlarının hasretle sevgi taşıyan damlacıkları gibisin. Onlar, hasretlerinin kaynağı toprakla buluşmak için bir an önce düşmenin telaşındadır. Ben de gül goncamın üzerine düşen çiy damlacığının sadeliğine koşmanın derdindeyim.
Her sabah güneşle birlikte yüreğimi açarım seninle dolayım diye. Dinginlik ve sadelikte seni bulurum umuduyla. Ürkek bakışların dokunur yeni doğan güneşe, güneş utanır güzelliğin karşısında sönük kalır. Hiçbir zaman ısıtamayacağını öğrenir, senin yüreğimi ısıttığın kadar.
Gül goncam!
Güzellik, sevda, aşk, umut ol, ak yüreğime. Ak yüreğime ki hayat bulabileyim. Ak yüreğime ki varlığımı hissedebileyim. Ak yüreğime ki ben de yaşadım diyebileyim. Ak yüreğime ki yaşama sebebim var diyebileyim.
Gül goncam!
Bil ki, seni sevgilerin üstünde tanımlanmamışlıklarla...