Yıllar sonra geldiğim Kadirli’den son gün ayrılıyorum. Adana’ya gideceğim. Oradan da Kıbrıs’a geçeceğim. Elimde çantam.
Minibüs garaj terminaline yöneliyorum. Uzun boylu biri hemen yanıma koşup çantamı elimden alıyor. Böyle şeylere alışık olmadığımdan, önce yankesici sanıp tedirgin oluyorum. "Adana mı abi? Gel" diyor.
Doğru terminale girip "Abiye bir Adana bileti" diyor. Bileti alıp bana veriyor. "Gel abi arac burada", diyor. Çantamı bagaja koyuyor.
Bu kişiyi çok geçmiş yıllardan tanıyorum. Çocukluğumda da onu terminalde "Adana, Osmaniye!" diye bağırırken hatırlıyorum. Bu uzun boylu kişi Sivri’den başkası değil. Minibüsün kalkmasına daha vakit var. Bulmuşken konuşturuyorum Sivri’yi.
Uzun bir sohbete dalıyoruz. Kıbrıs’ta yaşadığımı Hakikat Gazetesi ve TV’sinde gazetecilik yaptığımı söylüyorum. Anlatıyor samimiyetle:
"40 yıldır bu işi yapıyorum abi" diyor.
"Kimileri, buna, simsarlık diyor, kimileri ayakçı diyor. Ama biz, amme hizmeti diyoruz. Vatandaşa hizmet veriyoruz. Terminale gelen yolculara ön ayak oluyoruz. Onlara yol gösteriyoruz. Yolcuların işi acil olur. Bir an önce biletlerini alıp yerlerini garanti etmeleri gerekir. Çantalarını alıp onlara araç buluyoruz, yer buluyoruz. Gidecekleri yere sağ salim gitmeleri için emek harcıyoruz. Kadirli’de beni herkes bilir. Bana Sivri derler. Ekmeğimi böyle kazanıyorum. 40 yıl da hep böyle çalıştım. Herkes memnun. Ben de onlardan memnunum. Elim ayağım tuttuğu sürece de vatandaşımıza hizmet etmeye devam edeceğim" diyor.
Kadirli’yi, Kadirli insanını anlatıyor. "Kadirli güzeldir. Gelişti. Büyüdü. İnsanı sıcak kanlıdır. Misafirperverdir. Yardım etmeyi sever. Madem burada doğdunuz siz de öylesinizdir. Nereye giderseniz gidin Kadirli sevdası sizi bırakmaz. Siz de ondan vazgeçemezsiniz" diyor.
Sivri’nin bu sözleri beni çok etkiliyor. Çok doğru söylüyor. Kadirli sevdası bizi asla bırakmadı, bırakmıyor. Biz de ondan vazgeçemiyoruz. İçimizde hep bir ukde olarak kalıyor. Bir hatıra resmi çekiyoruz.
Kıbrıs’a varınca da ilk işim bu röportajı gazetemde yayınlamak oluyor. Sivri ile yaptığım o sıcak sohbet gazetedeki köşe yazımın konusu oluyor. Tabii burada bırakmıyorum. Bir kaç ay sonra yayınladığım "Gecenin Karanlığında Üşümek" adlı kitabımda da Kadirli’yi ve haliyle Sivri’yi de yer vererek anlatıyorum.
Artık Sivri kitabımın sayfalarında ölümsüzler arasında yerini aldı desem hiç yalan olmaz.
Sivri gibi insanlar, bulundukları yerlerin si mgeleri haline geliyor. Doğrulukları, dürüstlükleri ve çalışkanlıklarıyla herkesin taktirini kazanıp kalplerde yer ediniyorlar...