Gurbet Kuşları

Yolar uzak olsa da gönüller bir olunca mesafeler kısalırmış.Hatta öyle ayrılıklar var ki, araya uzun yollar girince, özlemler çoğalınca sevginin ne kadar büyük olduğunu anlarsın.Duygularının ne kadar çok , ya da az olduğunu öğrenirsin.Sevdiğin gidince değerini anlarsın. Senin için her gün yürüdüğün sıkıcı gelen yollar, bir başka şehirde , ülkede daha da anlam kazanır. Senin için hiç bir anlam ifade etmeyen kişiler, evler, yemekler, durmadan eleştirdiğin ne varsa özlem karşısında erir , değişik bir duyguya dönüşerek içini sızlatır. Gurbette olup vatanını özlemek de işte böyle bir şey.Özellikle gittiğin yerlerin dili , bayrağı başka ise özlemek daha da sertleşir, içini yakar kavurur.
Gurbet duygusu yaşamak çok farklı. Yaşadığım şehrin dışındaysam yolda rastladığım 01 plakalı her araca gözüm takılır ,tanıdık hissederim.Adana’lı hemşehrimi görünce adeta uzun yıllar yüzünü görmediğim yakın akrabamı görmüş kadar sevinirim. Televizyonda hava durumunu izlerken yaşadığım şehrin hava durumunu merakla izlerim. Çünkü hala oralarda benden bir parça vardır , özlediklerim oradadır. Bir zamanlar bir çok şeyi yaşadığım anılarım o şehrin sokaklarında geziyordur. İlk okulum , ilk gittiğim sinema , ilk bindiğim salıncak , belki ilk sevdiğim aşkım orada yaşıyordur...
Bundan dolayı kendini hala oralara ait hissedersin.Yine böyle şehrimi geçici olarak terk edişlerimin birinde uçağa binmiş , eşyalarımı oturduğum koltuğun üstündeki kabine yerleştirmeye çalşıyordum.Yan koltuğa oturmak için gelen karayağız genç bir adam saygı ve samimi duygular içinde bana yardımcı oldu.Bu kadarcık yardım bana yıllardır valizini , eşyasını kendi taşıyan biri olarak çok mutlu etti.Bu tür yardımlar benim için ister inanın ister inanmayın en büyük lüks.Güleryüzlü bu gençle yolculuğun ilerleyen dakikalarında sohbetimizi koyulttuk.samimi , içten duruşu onunla sohbet etmem ters gelmedi . Oysa ki ben yolculuklarımda suskun olmayı kendi iç dünyamda seyahat etmeyi sevenlerdenimdir.Genç adam o kadar temiz ve içten sorular soruyor ve kendini anlatıyordu ki ister istemez onun sorularına cevap vermekte sakınca görmedim.O bir gurbet yolcusuydu...Yolculuğu sınır ötesine kadar uzanıyordu. Oralara yeni umutları cebinde, ekmek davası için gidiyordu.Doğduğu şehirle ilgili büyüdüğü mahalle kültürü dışında hiç bir bilgisi yoktu.Adana ile ilgili bilgileri anlattıkça hem şaşırdı hemde çok mutlu oldu. Yolculuğumuz bitince yine aynı nezaketle ayağa kalktı benim eşyalarımı kabinden indirmeme yardımcı oldu. Bana nazik bir biçimde dönerek iyi yolculuklar ablacığım dedi.İçimden biraz hüzünle kendi kendime hep böyle nazik ve insan kal çocuk dedim. Gitiğin yeni topraklar seni değiştirmez umarım diyerek de içimden geçirdim...Adana’mın mert, yardımsever genci yolun açık olsun gittiğin yerler sana hayata dair ne diliyorsan onu getirsin.
Uçağı terk ederken ne kadar şanslı olduğumu düşündüm.Doğduğum şehirde okuma , büyüme,yaşama şansını elde etmiştim.Hiç bir zaman bırakmak zorunda olduğum arkadaşlarım , evim , mahallem olmamıştı.Hep bir geri dönüş imkanım olmuştu.Oysa bazılarımız için hayat zigzaklarla yürünen yoldur.İnsanlar yaşadıkları topraklarını , ekmek uğruna , savaş yüzünden , bazen de doğal afetler nedeniyle terk ederler.Hem de bir daha geriye dönmemek üzere ...Burunlarını sızlatan sıla kokusu ile yaşamak zorunda kalırlar.Çok zor ardında birilerini bırakmak ,yavuklunu , ananı, babanı ve arkadaşlarını yani yanında bile özlediğin hem kim varsa arkanda bırakarak kendi adına yeni bir şehirde ,ülkede yaşamak.Gidenlerin çoğu geri döneceğim diye çıkarlar o yola ;okumaya , çalışmaya, evlenmeye diye giderler. Geri dönenler olur, Bilmem hangi olgun yaşında? O zaman geriye dönerken bir parçalarını bırakırlar doğmadıkları ama doydukları topraklarda. Gençliklerini , emeklerini, arkadaşlarını....
Güle güle gidin gurbet kuşları yolunuz açık olsun , ben de bilirim gurbeti ben gitmedim ama gidenlerim çok oldu .Önce yanımdan sonra canımdan ....

Sevgiler sevgiyle kalanlar
Çukurovapress
2012 "Kadın Gözüyle"