(1)

[15.12.2020]

Sevgili tilki, ilaç kutularıma uzun uzun bakıyorum son günlerde. Sanki zihnim çok güçlüymüş gibi bedenimin de zayıf düşüyor olması ne ironik değil mi? Ufacık şeylerin zincir gibi eklene eklene ellerimi titretiyor olması ne küstahça.
Eğer o küçük şeker gibi şeyleri içmezsem, uzun uzun bir süre içmezsem olabilecek en kötü senaryoları kuruyorum kafamda. Kötü, ama hayal kuruyorum. Bedenimi uyuşturmak için verecekleri tüm sıvının gözlerimi kısa bir süreliğine değil de, hiç açılmayacak şekilde kapattığını düşlüyorum. Kuracak bir hayalim olduğunda nasıl da uzaklaşıyor kuyrukları benden. İyi ve ya kötü.
Herhangi bir anda ölürsem -evet bağışla düşündüm bunu- dünyada hiçbir şey değişmeyecek. Mevsimler devam edecek, insanlar gülümseyecek, hiçbir etkim yok bu varoluşa. Çocukça geliyordur kesin bu sızlanma. Biliyorum, ama öfkelenmeden edemiyorum. Bir kişiyim. Bu kadar önemsiz bir kişi, ne diye böyle hisli yaşıyor. Sanırsın ölürse dünya duracak gibi... Sanki o kocaman anlamlar yüklediğim, nedenler aradığım evren yüzüme yüzüme "Öylesineeee" diye bağırmış gibi hissettiriyor. Öylesineymiş... peh. Sensin öylesine be!
Ah... yine yaptım bak. Huzurlu bir hayal bile kuramıyorum. Hayalin ne olduğu önemsizmiş. Ölüm hayali sessizliği getirir diyorlardı, benimkinin düşü bile gürültülü sanki
Sahi, sis vardı bugün, gözlerimi tamamen kapanmış görürlerse, hisli hisli öldü derlerdi. Öyle, sis vardı. Ölümü çok düşünüyorum hava sisli olunca. Çocukken hayaletleri hep o beyazlığın içinde hayal ettiğimden midir nedir...
Bildin, değil mi? Evet... Bildin bildin. Sadece hava sisli olduğu için değil, uzun süredir düşünüyorum ölümü.
Ama ilk defa düşünceye hayal dedim
Hayal kurmak dediğin, özlem duyduğun, istediğin bir şekilde yaratabileceğin bir dünyayı düşlemek değil midir?
Sence...
Sence ben zayıf biri miyim...
İntihara meyilli olarak görmezsin beni umarım
Cıks... hayır seni aptal. Ölüme böyle düşkün olsam, neden böyle yazıp yazıp durayım,
Hala neye durayım?
Ben... ben hala eksik yaşanmışlıklar var diyorum
Vaktinin olduğuna inanıyorum her şeyin
Daha dokunmam gereken. bana dokunacak kaç hayat var kim bilir
Öyle her şeyi biliyor gibi karar vermek ne haddime
Düşlemek... hemen hemen her duyuyu
Onu deniyorum sadece
Hele kuyrukları yoğunlaştığında
Garip biri olduğumu söyleme sakın
Kızarım
Diğerlerinden farkın olsun
Kafamı falan okşa
Çünkü
Gittikçe ağırlaşıyor
Batıyor
Sanki...
Dikenleri var
Bildin değil mi?
Bildin
Var