Onu ilk tanıdığımda çatık kaşlarının ardında saklı bir Hulusi Kentmen gülümsemesi olduğu hiç aklıma gelmemişti.
Evet, O bazen yaramaz bir çocuk, bazen Türk Sinemasının aşığı adam ama Türk Tiyatrosunun hiç bir zaman yeri doldurulmayacak Toygun Hocasıydı "Toygun Ateş." Hep neşeli güler yüzlü, kimseyi kırmayan, incitmeyen, bir bardak çayını paylaşan. . .

Fakat ne yazıkki günümüzün bu önemli virüsü onu da elimizden alıverdi.

Hep bekledik; dedik eski topraktı Toygun Hoca, kurtarır paçayı dedik. Olmadı.

Sahnelerimize çok emeği vardı, onun adını yazmak istesem sayfalar yetmez. Yazık ki artık Rahmet dilemekten başka elimizden bir şey gelmiyor.


Yattığın yer: Sahne ışıkları gibi dualarla pırıl pırıl olsun Hocam.


Hepimiz üzüntü içindeyiz.

Allah’ın Rahmet’i üstünden eksik olmasın.



Dualarınızla. . .



Davi / 19 / 2021