BEN AZIN ADAMI DEĞİLİM Kİ ⁵⁶

Çocukluğumda Hüseyin dayımın peşinde üç gün dolandım
Bir tane maymun yaptırmak için
Dam üstünde kamçısıyla vura vura
döndürürdüm saatlerce

Sonra kendi oyuncağımı
kendim yapmaya başladım
Şeker pancarından ya da
çam kabuğundan traktör taksi
delikli paradan fırıldak yapardım

Az binmedim bıçak gibi keskin
çakmak taşı çakılı Düvenlere
Kambur Sadığın atları sürmek için
çok bindim öğlenin sıcağında
Keliğinin içi hep armut şahmilik
kokardı aklımdan kokusu hiç çıkmadı

Anamın kirmanını kıl yün
eğirmek için az çevirmedim
On dört numaralı lamba camının ışığında
oturup az kanaviçe yolmadım ablamlarla
Kağıtta oynardık abim bizi görmeden
küçüktüm ya ben hiç korkmazdım

Otuzdan fazla mal davar çobanı
çıkardı köyden dağlara
Dağ taş köpek kurt kuş çoban çoluk
çocuk sesiyle doluydu dereler tepeler
Dostluklar sımsıcaktı arkadaşlıklar
yardımlaşmaktı en güzeli
Ben de çobandım kuzu oğlak güderdim
sonra en yüksek mertebeye kadar yükseldim

Annemde beni kandırırdı azığına
yumurta pişir ecem bak derdi
Ama ben pişirene kadar şu yayığa
yüz fişek vur diyordu
Boyumda erişmezdi ya sandalyeye
çıkar döverdim
Koca yayık kolay kolay olmazdı
tereyağlı yumurta yemek böyle
kolay değildi

Ben azın adamı değilim ki
Daha dün kesildi köy içinden
sokunun sesi
Islar ıslar düverlerdi
gece yarılarına kadar
pata küte pata küte
Hakifin ibik arsana
sürüyorum diye tek atla
döne döne başı dönerdi
Kafamın rahat ettiği tek yastık
kepek yastıktı benim
Ortapetik yastık gibi
üstüne koy kafanı
iki sağa sola oynat
çukurlaşırdı kafana göre

Çeşme başlarında az kız yolu
beklemedik kış aylarında
donardık vallahi
O kadar çok kar yağardı ki
o zamanlar adam boyu
İki köy arasını kürekle temizlerdik
bekle ki yaz gelecek

Bunların hiçbiri kalmadı şimdi
güzel günlerdi yaşandı bitti
Yakında kırk beş yaşıma değsem de
Çok şey yaşadım
çok şey gördüm biliyorum
Gürbüz’üm Ben azın adamı değilim ki

H.Gürbüz.24.12.2014..