Ölenle ölünmüyor.
Onunla toprağa girilmiyor.
Yaşam kaldığı,
Sizi vurduğu yerden devam ediyor.
……………………………..

Yakın olsun uzak olsun,
Ana olsun bacı olsun,
Kardeş olsun baba olsun,
El olsun yabancı olsun değişmiyor.
Yaşam kaldığı,
Sizi vurduğu yerden devam ediyor.
………………………………

Hayatın kuralı,
Gerçeği bu olsa gerek.
Ne tür acı olursa olsun,
Hangi tür olumsuzluklar yaşanırsa yaşansın insan hayata bağlanmak durumunda.
Hayatta kalmak zorunda.
Mücadelesine,
Günlük telaşına devam etmek zorunda.
……………………………

Nitekim görüyoruz da bunu.
Başkasında görüyoruz,
Kendimizde görüyoruz..
Ailemizde çevremizde yaşıyoruz.
………………………………

Bazen kimi meseleden etkilenmiyoruz diyoruz.
Kimi zor hadiselerden,
Kimi acı tecrübelerden.
Taşlaştık,
Katılaştık,
Hassasiyetimizi,
Hissiyatımızı kaybettik diyoruz.
……………………………..

Diyoruz ama bir de hayatın gerçeği var.
Devamı var geleceği var.
İlerisi var.
Hayat bizi bırakmıyor.
Kendi halimize terk etmiyor.
Acılarımızla,
Hüzünlerimizle yaşamamıza müsaade etmiyor.
………………………………

Mecburen unutmak zorunda kalıyoruz.
Unutmasak da hafifletmek zorunda kalıyoruz.
Öylece yolumuza devam diyoruz.
Yine dünyaya dönüyoruz.
Çalışmaya,
İşe koyulmaya,
Üretmeye,
Kazanmaya devam ediyoruz.
……………………………….

Belki de bu gerekiyor.
Yaşam bunu zorluyor.
Hayat bunu dayatıyor.
Şartlar bunu gerektiriyor.
………………………………

Yoksa güne saplanarak,
Gerçeklerden saklanarak,
Girdaba sürüklenerek,
Olumsuzluklara odaklanarak,
Acıları içinize atarak,
Hep orda kalarak,
Her gün aynı şeyleri yaşayarak,
Hüzünlenerek,
Ah çekerek,
İç geçirerek,
Hayat çekilmez,
Altından kalkılmaz olur.


Kemal GÜL
03.12.2015