İnsanları Tanıma Sanatı
İnsan nasıl bir varlık, hala anlam verebilmiş değilim. Yaratılmışların en değerlisi konumundayken en aşağı mertebelere düşebilen acımasız, çıkarları için her şeyi göze alan ve aynı zamanda nankör mü nankör bir varlık. Bu tespitlerim genellemeye uygun olmakla beraber istisnaları da vardır elbette. Ama üzülerek söylemeliyim büyük çoğunluğu(muz)bu tespitlere harfiyen uyuyor(uz).

Öyle ki siz ne kadar iyiliklerle kuşatsanız da etraflarını onlar sizin iyiliklerinizi görmek istemeyeceklerdir. İşine geldiği gibi davranmaya devam edeceklerdir. Siz de kullanıldığınızla kalacaksınız. Günümüzün dünyasında işler ne yazık ki tam da böyle olmuştur. En müşkül durumlarında elinden tutarsınız biraz palazlandı mı arkanızdan iş çevirmeye kalkarlar. Oysa siz yardım elinizi uzatmasanız harap olup gidecektir. Bunu ifade etmeye kalktığınızda sizin ağzınıza s… kalmayıp sizi baş suçlu ilan edeceklerdir.

Siz de şaşkın ama bir o kadar üzgün ne yapacağınızı bilemez halde bulacaksınız kendinizi. Oysa bunu hiç beklemiyordunuz. Kendinizi yakın hissettiğiniz insanlardan yediniz ilk silleyi. Sormadan edemezsiniz kendinize bu müstehak mı bana? Değil elbette. Ama insanların çıkar ilişkileri bu noktaya getiriyor ilişkilerimizi. Bize de canımızı acıtan gönül kırgınlıkları kalıyor. Sussan bir dert, konuşsan ayrı bir dert. Her zaman yaptığımız gibi bu da geçer yahu deyip sineye çekiyoruz. Yapan oralı bile değil, cezasını iyiler çekiyor.

Neden böyle peki insanlar? Hani yakınımız diyecek kadar tanıyorduk biz insanları? Yanılmışız öyle değil mi? Fazlasıyla evet, herkesi kendimiz gibi iyi, saf ve temiz zannetmişiz. Ama öyle değil azizim. İnsanlar öyle göründüğü kadar saf, temiz değil. Onların varsa yoksa menfaatleri var. Bugün yüzünüze gülen insanlar yarın ki çıkarları gereği gözünü kırpmadan sizi harcayabiliyorlar ve harcamaya da devam edecekler. Çünkü onların insanlıktan anladığı tam olarak budur.

Bu duruma üzülmeyin diyemiyorum, insan ister istemez üzülüyor. Peki başka yapılabilecek bir şey yok mu? Var elbette. İnsanları tanırken aceleci olmayacaksınız, ince eleyip sık dokuyacaksınız. Herkesi kendiniz gibi zannetmeyeceksiniz. İlişkilerinizde her zaman mesafeyi iyi ayarlayın, ölçüyü kaçırmamaya çalışın. Ve en önemlisi herkese hak ettiği kadar değer verin. Fazla değer verdiniz mi insanların ölçüsü kaçıyor bilesiniz. Belki biraz zor olacak ama ilişkilerinizde size zarar vermekten ve çıkarları için sizi harcamaktan çekinmeyen insanları hayatınızdan çıkarın. Kimse bulunmaz Hint kumaşı değildir, zaten kimse de vazgeçilemeyecek kadar mükemmel değildir. Hele ki bu şartlar altında.

Bu yüzden siz siz olun, arkadaşlıklarınızı ve dostluklarınız tekrar gözden geçirin. Size zarar veren bir yapıdaysa onlar arkadaş, dost olamaz. Olmamalı da zaten. Sorarım size, hep zarar gören ve üzülen niye siz olasınız? Bir ilişkinin kurbanı, günah keçisi siz olmak zorunda mısınız? Gönül rahatlığıyla hayır derim buna. Kalın sağlıcakla.

NECATİ DİLEK