Hüzün bir hazin kelime.Ayrılık gibi, hicran gibi. Ama mutluluk gibi de. Bazen bir gözde görürüz onu, bazen bir yüzde. Bazen bulutlarla gelir, bazen lodoslarla.

Kimi zaman bir bayram sevincinin ardında gizlenen yetimin gözünde acı olur. Kimi bir el yazmasının dar kenarına yazılır. Bir ayrılık türküsü niyetine. Hüzün mevsim olur böler bir uykuyu bazen

Bazen bir paranteze alır acıları. Hüzün karanlıktır, yalnızlıktır, korkudur. Ve hüzün bazen en büyük umutlara gebedir. Hüzün renk olur son dalın son yaprağında.

Sararırken yakar içimizi.

Son fırtınanın son dalgasında köpürürken kanatır yüreğimizi.

Mavi gecelerin ve kurşuni bulutların örtüsüdür.

Ve gün gün solan, anbean değişen hayatımızdır hüzün.

Ah! Sinemizi orta yerinden vuran dalgalarıyla, içimiz her koyulaştığında, bencilliğine geri döndüğünde.
Onu yıkayıp insan olduğumuzu hatırlatandır hüzün.