Sonbahar etkili yüzünü iyice göstermişti havalar soğumaya başlayınca sokaktaki kuslarda yiyecek bulmakta epey zorlanıyordu onları düşünen Hasan dayı bazen fırından aldığı bayat ekmekleri ıslatarak bazende buğday taneleri ile her gün saat oniki olunca evden dışarı çıkar camide namazını kıldıktan sonra gider onu bekleyen Kent parkında ki kuşları beslerdi hergün...

Saat 12:00 olmuştu ama hiç keyfi yoktu bugün
sırtındada daha önce hissetmediği bir ağrı bastırmıştı evdemi kılsam bugünde namazı diye kendi kendine düşünürken parkta onu bekleyen kuşları aklına geldi şimdi onlar onun orada yolunu gözlüyorlardi gitmese aç kalmazlar mıydı?

Bismilah dedi güzel bir abdest aldı koyuldu ellerinde yemleri koyuldu yola semtin orta yerindeki büyük caminin kapısının önünde selamlaşırken cemaat ehliyle İmam Hasan dayıya doğru yöneldi...

._Selamun aleyküm hayırdır hasta mısın benizin atmış ne oldu böyle sana Hasan dayı.

_Aleykümselam sorma evladım biraz keyifsizim kendimi hiç iyi hissetmiyorum sırtımda ağrıyor sanırım "hasta olacağım" dedi.

_Gecmis olsun Hasan dayı namazdan sonra gitte dinlen evinde yaşlısın fazla dolaşma buralarda dikkat et yorma kendini geçmezse de bir doktora görün dedi cami imamı .

_Peki evladım parktaki kuşlar simdi yolumu gözluyorlardır namazdan sonra onlara şu yemleri vereyim bende öyle yapmayı düşünüyorum pek kendimi iyi hissetmiyorum eve gidip dinleneyim en iyisi ben ikindiye gelemezsem merak etmeyin dedi..

_ Peki Hasan dayı görüşürüz hadi şimdi namaza;
diyerek namazı kıldırmak için geçti yerine imam..
Her zamanki gibi namazda ön saflarda yer alan Hasan dayı cemaat ehlinin dağılmasıyla ayakkabılarıni giydi ve yüz metre ilerideki parka doğru yol aldı.

Onu görür görmez dallardaki bütün kuşlar toplandı Hasan dayı’nın etrafında yemlerin torbasının ağzını açıp tam etrafa dogru saçacakken kalbinin sıkışmasıyla yere yığılırken yemlerin hepside torbanın düşmesiyle saçıldı etrafa.Onun düştüğünü gören ahâli toplandı Hasan dayının etrafında kimi resim çekiyor,kimi yakasını açmaya çalışıyordu..
Oradan bağırdı kadının teki;

_112 yi arayın görmüyor musunuz adam kalp krizi geciriyor diye

Meraklılar boş boş Hasan dayı’nın etrafında dolanırken kalabalıktan biri kalabalığı dağıtmaya çalışıp aradı 112 yi neyseki fazla geç kalmadan ambulans geldi Allah’tan hastane çok yakındı Hasan dayı’ya kalp masajı yaptılar sonrada ambulansa koyup hastaneye yetiştirdiler...

Üç dört gündür hastanedeydi gözlerini açtı..

_Neredeyim ben
diye sordu hemşireye..

_Amca çok geçmiş olsun kalp krizi gecirdin üç gündürde uyuyordun bu hastane odasında biliyor musun amca ne hikmetse üç gündür bu kuş geliyor pencere açılır açılmaz böyle senin yatağının üstüne konuyor birde bunun arkadaşları var bak gördün mü pencerenin önünde dizili dizili kovsakta gitmiyorlar...

Biraz daha kendine gelen Hasan dayı baktı yatağın kenarında paçalı duruyor digerleride parkta yem verdiği kuşlar hepsi bir olup Hasan dayı uyanınca dans eder gibi kanat çırpmaya başladılar...

Günlerdir hastaneye hiç ziyaretçisi gelmeyen Hasan dayı’nın vefalı dostları onu yalnız bırakmamış hasta ziyaretine gelmislerdi.

Hasan dayı tebessüm ederek hemşireye döndü.

_Bunlar benim parkta besledigim kuşlarım bana hasta ziyaretine gelmisler vefalı dost bunlar dedi.

Hemşirenin gözleri dolu dolu oldu demek ondan bu kuşlar hiç burdan ayrılmamışlardı
üç gün boyunca pencerenin önünden...

Kuş dostlarına hastane odasında ki yemeğinin yanında ki ekmek kırıntılarından vererek teşekkür etti Hasan dayı.
Hataneden çıkar çıkmaz ilk işi yine onlara parkta yem vermek oldu bu sefer daha fazla bir sevgiyle...

Yoksa siz "Vefa" yı
Sadece insanlara özgü mü sandınız.

Nevin Aktekin Gülfırat

.