Acı bir aşk hikayesiydi bizimkisi,birbirini seven sevgililerin ölümüne kavuşamadığı hikayelerden biriydi işte.Bilmem kaç kez ayrıldı ellerimiz birbirinden, bilmem kaç kez "bu son" bir daha "görüşmeyelim" deyipte "ağlıaya ağlaya" ayrılıp hasrete yenik düşüp gurursuzca birbirimizin nefesinde bulduk kendimizi çünkü çok aşıktık...

Ne aileleri dinledik,nede mantığımızı yüreğimiz hükmünü verdi her seferinde acıların ortasında yaşanan "acı bir aşktı" bizimkisi...

Ellerimiz birbirini bulduğunda dünya duruyordu adeta bu dünyada sadece sen ve ben vardık sanki bu yüzden de olmazların hiç bir hükmü kalmıyordu
aşk bizi ordan oraya savururrken...

Elim ellerindeydi ya
doya doya gülüşünü seyredebiliyordum ya benimleydin ya,
sesini duyuyor konusabılıyordum ya Dünya umurumuzda değildi.

Ne gelecek,ne geçmiş umrumuzdaydı şimdi vardı işte.

Benimdin işte
Yarimdin işte...
Ama yetmedi aşk yetmedi
sevmeler
Yetmedi sevgi...

Ağlaya ağlıaya kopardılar sonunda bizi birbirimizden şimdi sen bu şehirde bile yokken aynı havayı soluyoruz deyip mutlu olabileceğim umut edebileceğim hiç bir şey bırakmadılar bize.

İki ayrı kalp ama
bir kalp
ve bu acıyla yasamaya çalışıyoruz işte renksiz,anlamsız,mutsuz,gri bir hayat artık bizimkisi .

Özlemlerin,hasretlerin gözyaşların dem vurduğu kederli bir aşk vurdu kaderden bize yıllarca yüreğimizde büyüteceğimiz kavuşmanın mahşere kaldığı en derin gözyaşlarının saklı oldugu sır bır aşk...

Tek teselli bir kac fotograf, bir kaç mektup, bir kaç kuru gül yaprağı ve anılar
kaldı bu aşktan geriye .!


Nevin Aktekin Gülfirat