Özlemin sevgimi aştı" yazıyor henüz basılmamış kitabın bilmem kaçıncı sayfasında...
Nasıl oluyor bu diyor insan; özlem sevgiyle ilintili değil mi? değilmiki insan sevdiğini özler? Özlemek sevginin meali değil miydi? Demekki değilmiş! Yoksa nasıl derki insan "benim sana özlemim sevgimden daha çok" nasıl der? Diyemez... O vakit özlem hangi duygunun doğurduğu his? Nefretin mi?! "O kadar nefret ediyorumki senden özlediğimi hissediyorum" no no no çok saçma!! Nefret çirkin bir his; çirkinden güzellikler doğar, o ayrı; ama kafa polyanaysa... :) pekiii neydi özlem hissini doğuran anaç duygu? Neydi o 9 ay 10 gün karnında taşıyan, derin derin nefesler alıp veren, ne doğuracağını bilmeden, sancılı, merak ve korkuyla bekleyen ana kimdi? Hangi duygu özlemi doğurur sevgiden gayrı? Şimdi düşündümde, sevgi özlemi doğurabilecek nitelikte ama büyütemiyor; yani sadece doğurmaka ana olunmuyor onun gibi bişey :)

hani zamanla sevgiyi aşıyorsa özlem. Ki aşımışki yazmış adını bilmediğim yazar... O vakit neydi o duygu? korku, öfke, keder, saygı, vb. Onlarca duygu. hangisiydi özlemle ilintili olan? sevgi değilse neydi? Sevgiden daha yüce hangi duygu özlem hissini bize yaşatan? Güven miydi acaba? Güvendiği kadar mı özlüyordu insan? Yazar ucunu açık bırakmış... Valla Güven cuk oturdu! Sevgiden daha kıymetliymiş demekki! Peki insan sevdiğine mi güvenir yoksa güvendiğini mi sever? Kişiden kişiye değişir.. ben güvendiğim insanı severim... ve o güven sevgimi aşan özlemi doğurur, kucağıma verir. Artık nur topu gibi bir özlemim var! :)