Terasın cam kapısından siyah takımlı tipsiz biri içeriye bakıyor, bakışları düşmanca… Kendi kendime konuşuyorum “b ana inanmıyorsunuz bu terasa birileri gelip gidiyor, kaç kez gördüm onları, saçmalıyorsun demeyin bana “ korkulu ve öfkeliyim…Tam o sırada gri kaşe ceketli ve gri saçlı biri geçiyor, “ gördünüz mü? İşte biri geçti terastan.
Aşağıdaki giyim odasından sesler geliyor, kadınlı erkekli çok kalabalıklar. Kim bunlar neden bizim evdeler? Aşağıya iniyorum. Kendisini görmediğim bir ses “ Sana söyledim bu ev bizim gidin bu evden, hileyle elimizden aldılar evimizi, eninde sonunda defolup gideceksiniz buradan “ Kokuyorum ve çaresizim nereye giderim. Soğuk bir rüzgar esiyor o anda üşüyorum. Yaşlı bir kadın kılığı kıyafeti diğerlerinden farklı “ Geçen sana söyledim bu ev bizim “
Gözlerimi açıyorum ter içindeyim, korkuyla terasa bakarken merdivenden gelen ayak sesleri kanımı donduruyor. Avazım çıktığı kadar bağırıyorum “ Kimsin sen defol git “ Oğlumla göz göze geliyoruz.
“ Anne korkma benim korkma”
Defol diye bağırırken bana su uzatıyor “ niye uyumadın sen” diye soruyorum…
“ Uyudum anne, senin bağırmanla uyandım…”

Rüyamı hatırlıyorum…
Oğluma
“Biliyor musun ? Bu evde bizimle birlikte başkalarıda yaşıyor.
“ Saçmalama anne” diyor
Odadan çıkıyor…saat tam üç..
Evet saçmalıyorum…