Nilgün sanki eski günlerine geri dönmüştü. Bu elinde bulunan çok güzel günlerin ayların değerini biliyor.
Her anın , her günün güzelliklerini içine sindiriyordu.

Yaşadığı dehşet olaylar ona hayatın iyi ve kötü taraflarını gözlerinin önüne sermişti.

Bu yüzden Nilgün tüm saatlerinin saniyelerinin bile kıymetini biliyor mutlu olmaya çalışıyordu.
Okulda da yeni arkadaşları olmuş onlarla da güzel sakin zamanlar geçiriyordu.

İki yıl ne çabuk gelip geçmişti işte. Bu iki yıl Nilgün’ün rüya gibi geçen okul yılları... İki yılı daha vardı henüz bitmemişti okul. O ailesi ile olduğundan bu iki yılı da zorlayarak bitirmeye çalışıyordu.

Artık eşi dönmüş , onun ne kadar okula gitmesine razı olmuyorsa da Nilgün annesinin destekleri ile bu iki yılı da kurtarmaya çalışıyordu.

Böylece okulun bu süresini de Nilgün bin bir türlü zorluklarla bazen de çok güzel günlerle bitirdi.
Nilgün’e kalsa o hiç bu okul yıllarının bitmesini istemiyordu. Ama o elinden gelen imkanlarla ancak bu kadarını başarabilmişti , her zorluğa rağmen.

Nilgün bu kadar acılar zorluklara katlanırken , onu nasıl bir kurtuluş çekip alabilirdi zorlu ve şiddetli hayatından. Hep düşünüyor bir şeyler yapmaya çalışıyordu.

O, abisi Almanya da olduğundan mektuplar yazıyor kendisini de oraya aldırmasını istiyordu.
Tabii gidecek ümidi çoktu ama ona da engeller tuzaklar kuruluyordu.

Nasılsa Nilgün ’ün bir gün hayalleri gerçek oldu, artık yurt dışı yolu o na da açılıyordu.

Bir gün eşi eve gelerek heyecanla : ’’ Ben bu hafta bir arkadaşımla Fransa ’ya gidiyorum bunlar benim pasaport ve kağıtlarım şunları iyi sakla bana da bir valiz hazırla bir kaç güne çıkacağım .

Evet Nilgün kendisini rüyada sanıyordu... İşte yine kurtuluş yakındı. Eşi böylece gitti.

Nilgün ertesi gün evde küçük bir arkadaş partisi hazırlayıp pastalar yaptı arkadaşlarını davet etti. O gün arkadaşları ile çok güzel bir gün geçirdi . Pastanın üzerine yaktığı bir mumla o günü kutlarken arkadaşları :
’’Bu gün senin doğum günün değil acaba bu kimin ’’ dediklerinde Nilgün : ’’ İşte bu gün benim doğum günüm
onu kutluyoruz’’ dedi. Onunla birlikte arkadaşları da mutluydu.

Artık Nilgün rahat bir uyku uyuyor , rahat bir kitap okuyor ve geziyorlardı. Evet Nilgün yeniden doğmuştu.
Acaba bu mutluluk daha ne kadar devam edecekti.

Aradan altı ay gibi bir zaman geçmişti , Nilgün’ü de abisi Almanya ’ ya aldırmak için hazırlıklar yapıyordu. Nilgün karar veremiyor gitmekte istemiyordu ama yine onun yerine başkaları karar veriyordu.
,
Bir gün Nilgün kardeşi ile birlikte Berlin’e uçtu. O burada kalacağını sanıyordu... Oysa hazırlanan planları bilemezdi.

Bir müddet burada kaldı. O na burada da rahat vermediler . Fransa ’ ya diye çıkan eşi ise bazı nedenlerden Fansa’ ya geçememiş Fankfurt ’ta kalmıştı.

Abisi Nilgün ’e : ’ Yarın hep birlikte Frankfurt ’a gidiyoruz, seni de oraya bırakıp döneceğiz.’ dedi.

Nilgün se : ’ Ben size gelmiştim ağabey gitmesek olmaz mı ? O ise : Olmuyor kardeşim eşin seni istiyor götürmek zorundayım.

Ve böylece Nilgün Frankfurt ’a gitti. Acaba Nilgünü burada neler bekliyordu.


Aygün Deniz 11.11.2020