Abdülkadir Bulut, 1943 yılında Anamur ilçesine bağlı Akine köyünde dünyaya geldi. İlk okul öğretmeni olarak görev yaptı. Acılar Yurdumdur’’ adlı kitabındaki şiirleriyle toplumcu-gerçekçi bir çizgi yakaladı. Ve ölümüne dek bu çizgisinden ayrılmadı. Cemal Süreya bir yazısında onun için şöyle diyordu: ’’Her şiirinde şiir var.’’Gerçekten her şiirinde şiir vardı Abdülkadir Bulut’un.

Son yılarında memleketi olan Anamur’a dönen şair,şiiri, öğretmenliği, ve kısacık yaşamını doğup büyüdüğü topraklarda popüler, arabesk, sığ alkolizm batağına saplanmış, cinselliğe odaklanmış anlayışlara karşı gür sesli, alçak gönüllü, yumuşak başlı bilge bir karşı çıkış olarak sürdürdü.

Abdulkadir Bulut, 1985’in 8 Ağustos günü Anamur’a köylülerin mahkemesine giderken. yoldan binen bir kadına yerini verir, kendisi kapı önündeki tabureye oturur. Minibüs bir virajı alırken, açılan kapıdan düşerek hayatını kaybeder. Çok erken yitirdiğimiz Abdülkadir Bulut’u ’’Gözyaşları da Çiçek Açar’’ adlı şiiriyle selamlıyorum. Işık içinde yatsın.

Ellerimle dokunduğum her yerde

Çığlık çığlığa kıvranıyor hayat

Ve ölen arkadaşların giysilerini

Bir kere daha dürüp koyuyor analar

Çamaşır sandıklarına

Gözyaşları da çiçek açar



Bugün yurt yeri olsa da acılara

Kayaların en sarp yerlerindeki

Kırlangıç yuvalarını andıran alnın

Bir gün terli bir gelecek uçuracak

Sabahlardan akşamlara kadar

Gözyaşları da çiçek açar



Ansızın oyuna başlayan çocukların

Sesleri kadar canlı ve huylu

Sevinçleri kadar taze ve acemi

Bir duruş kuşatır seni o zaman

Gözyaşları da çiçek açar



Başını dayadığın ağaç dalı

Bak hafifçe eğildi toprağa doğru

Uyuyan bir çocuğun soluk alışını

Dinler gibi kendini vererek

Yaklaş yüzünü örse de acılar

Boynundan ter boşalan herkese

Gözyaşları da çiçek açar



Yaklaş yüzünü örse de acılar

Ve nasıl yakalarsa toprağı kök

Suları renk dalları kiraz

Sen de öyle yakala hayatı

Yürü kol kola canına değsin

Gözyaşları da çiçek açar