Hayallerinize set çekilir mi?
Çekilir bazen...
Örneğin ben panceremden dışarıya baktığımda uçsuz bucaksız bir deniz ve
ona paralal de bir gökyüzü görürdüm.
Hayallerimi o denizin maviliklerine ya da gökyüzünün semalarına bırakırdım umutla.
Şimdi bakıyorum da etrafımız beton yığını,
hayal kurmak şöyle dursun, baktığımda önümüzü bile göremez olduk bu yığınaklar arasında...
Sonra da diyorlar ki; çocuklarınızın hayallerini karartmayın.
Hangi hayal? sokak aralarında bir alan mı bıraktınız ki koşup, oynayacak.
Park diyorsunuz da, sokaklar artık mahalleden çıktı, ilçe oldu ve o
parklar ilçenin, biri bir ucunda, diğeri öteki ucunda.
Tek başına gidemediğin gibi, gitmek için de bir gününüz ölüyor oynayamadan.



Benim yaşadığım yer biraz daha şanslı belki, sahil yakın.
Ya o kenar mahalleler ne yapsın?
Ellerine geçen üç kuruş parayla market rafları gibi üst üste dizilmiş evlerden,
nefes alacak bir boşluk yok.
Biraz da oralara el atılsaydı ne olurdu...
Burada tek kazancı olan; emeksiz rant sağlayanlar oluyor.
Başımızdaki yöneticilerin ünlerine daha da ün katmak, ya da zengin müteahhitlerimizi,
daha da çok nemalandırmak...



Sonra da çokcuklarınızın hayallerini karartmayın deniyor!
Ben yine de, o daralan alana kocaman hayallerimi sığdırmaya devam ediyorum.
Sessiz hayallerim bir gün duyulur mu bilmiyorum?
Herkes sussa, hayallerimize çekilen setler,
bir gün bizi nefes alamaz hale getirecektir deyip, yazıyorum.



Hekes bir yerlerden başlamalı oysa ki, susmak acizliktir.
Ve o acizliğin faturasını yine bizler ödeyeceğiz ama nasıl?
Ne parayla, ne de pulla...
Daralan hayallerimizin arasında sıkışan nefesimizle,
her gün biraz daha, biraz daha ölüme giderek,
kalan tek faturasız canımızla!..



Kardelen
21.09.2020
Anlık duygulardı...