Bir iç çıkışı akşamı arkadaşlarımla saat 8 civarlarında günün yorgunluğunu atmak bir çay molası vermek istemmiştik bunun için en iyi yerlerin saklı olduğu Sultanahmet’in otantik yerlerin olduğu kafelerden birinde karar kıldık.

Doluydu tüm masalar...

Birbaşka yere daha uğradık hafta sonu yoğunluguna turist kafilelerinin rezarvasyonu eklenince boş yer bulmak zor olmuştu..

Arkadaşlar kafeye doğru yer bakmak için içeri yönelirken arabada kalmıştım park yerini kaybetmemek için. Eski yapıların gölgesinde tarihi yerlerle doludur Sultanahmet gibi Sultanahmet’in de "çay bahceleri."

Hava biraz soğuktu. Sonbaharın son demi kışın başlangıcıydı sanırım.İleride karanlıkta bir gölge gördüm ne olur olmaz diye hemen arabanın kilidine bastım .Bir taraftan da O gölgeye bakiyordum hayvan mi insan mı diye.?

Eski yapıda tarihi kurumuş bir hayrat çesmenin gölgesinde 45 yaşlarında biri üstü başı karalarda kat kat hırpani kıyafet saçı başı birbirine girmiş kadın mı erkek mi zor ayırt edilen birinin golgesiydi karanlıktaki suret

Uzun uzun baktım anlamaya çalıştım sonra farkettim ki bu bir kadındı kurumuş çeşmenin oluğunun altına bir şeyler seriyordu.Anlamaya çalıştım gecenin bir vakti burada ne işi olduğunu olur ya uyuşturucu falan saklıyor da olabilirdi bu hizbe yerlere ama baktim ki bir battaniye serdi o çeşmenin daracık alanına anladım ki buraya sığınmıştı.

Biraz merakla birazda ürkerek yanına gittim beni görünce irkildi..

_"Selamün aleyküm abla korkma benden sana zarar gelmez" dedim.

Ürkek gözleriyle kocaman bana baktı biraz ürkmedim desem "yalan" olur. Ama içimdeki merak duygusuyla yanına vardım elimdeki pet şişedeki suyu uzattım;

_Su ister misin? dedim.Aldı elimden suyu arkasını dönüp içti sonrada koluna sildi ağzını.

_Abla kimin kimsen yok mu senin ? dedim.

Cevap vermedi önce sonra tekrar bir cesaretle;

_ Kadın başına burda tek başına ne yapıyorsun? dedim polis arayayim mı?

Döndü birden kızarak

_Polis yok polis yok sevmiyorum ben polis dedi üstüme yürüyerek onu sakinlestirrmem gerekliydi akıllımı delimi ? bilmediğim insanın bana zarar verip vermeyeceğini bilemezdim.

_Tamam tamam polis yok bak telefonu koydum çantama dedim.

Yanına yaklaştım hafif bir tebessümle;
_Yokmu kimsen senin.?
_"Vardı vardı gittiler kuş olup uçtular"dedi.

İçimden Allah dedim kafa gitmiş heralde dedim ama yinede merak ediyordum hikayesini.

_Abla nere uçtular dedim onun dilinden.
_Cehenneme dedi.Bıraktılar analarını sokağa sonra kuş olup uçup gittiler cehenneme dedi.

Üzüldüm anladimki evlatları sahip çıkmamış sokaklarda yaşaya yaşaya akıl melaikeleride gitmişti kadının..

Böyle konuşurken arkadaşlar geldi.

_"Hayırdır kim bu?" dediler...
_Kimsesiz garibin biri dedim.

İçerden gelen görevlinin biri abla "elleşme kimseye zararı yok o garibin" orda yatar O onun evide orası arada sırada bizde yemek veririz polisi arayıp yerinden etme vefasız evlatları var aradık sorduk ilgilenmediler. Kimsesizler evindende kaçıp duruyor alışmış sokaklara sen en iyisi onu kendi haline bırak git dedi görevli...

Arkadaşlarla kalakaldık öylece hepimizin boğazına koca bir yumruk oturmuştu...

_ şimdi biz en iyisi ne yapalım biliyor musunuz? herkesin elinde ne varsa koysun ortaya onu bir günlükte olsa otele götürelim rahat uyusun yıkansın paklansın dedik..
Elimizdekileri birlestirdik önce bir corbacıda karnını doyurduk sonra otele götürüp parasını ödedik artanıda cebine koyduk.

Hepimiz suskunlasmış çay içecek halimizde cebimizde paramızda kalmamıştı.. O kadının garip halı gözlerimizde bir perde olmuştu. Ve sonra şükrettik hallerimize gözümüzde iki damla yaşla döndük evlerimize sevdiklerimize daha sıkı sarılmak için...

Gidince anneme sımsıkı sarıldım tutamadığım gözyaşlarımla anlattım olanları.

Allah acısın deyip merhametlilerin merhametlisinden onun için hayirrli bir kapı ve şifa diledik. Oraya arada ugradıgımızda da üç beş kuruş para kıyafet götürmekten başka da bir şey gelmedi elimizden.

Hayatlar...
Hayatlar sonra aklıma düştü "Bir ana dokuz çocuğa bakar da dokuz çocuk bir anaya bakamaz" sözü...

Nevin Aktekin Gülfırat