- 321 Okunma
- 0 Yorum
- 1 Beğeni
YUSUFCUK
Mecnun vurmuş kendini çöle. Ben vurdum kendimi içime, içimde gezer oldum avare, içimde arar oldum seni Hu ! Nasıl bir yangınsın sen! Ey aşk öldürmeyen ama yaşatmayanda. Bir garip bırakan yetim gibi öksüz gibi hangi benzetmeyi bulursam az gelir tarifime, anla işte en yarım en yok, en acı ne ise odur aşk. Yüreğin var mı? Yanmaya buz gibi olana kadar. Benim vardı. Aşıkları perişan eden nedir bilir misin? Özlemek, hasret, vuslatsızlık, uzaklık, körlük, sağırlık anla işte yusufcuk yarım bırakılan her şey gibi... Belki de tatlı gibi şekersiz. Gece güneşi gibi karanlık, gündüz gibi ay bazense ansızın binlerce defa ölmek gibi... İlacı neymiş bilirmisin yusufcuk, susmak. Özleyince şu içim lav bırakmış volkan gibi ne iyi gelir ki bu ateşe! Susmak. Seven gönülde olsun denilir ya benim erliğim mi var gönülde olmaya ? Benim seherim mi var gözden akmaya ? Benim aşkım mı var ki ağzına almaya ?
Hiçlik tarlasındayım kader ile ektim güllerimi. Diken gören bahçıvan kaldı mı ki ? Kanatan gitti beni. Kader eyledim bahçıvanı yusufcuk.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.