İçinde saf sevgi olanlar;
’İnsan’ olanlardır...
Birde görünenler var?
Oysa hayatın bize sunacaklarına her birimiz hazırlıksız yakalanırız...
Yaşayarak öğrendiklerimizle
yol aldığımıza göre;
Herkesin farklı kişiliği...
Ama herkes kendinden hep memnun?
Bazen düşünüyorum..
Kendi kusurlarını anlayabilecek statüde olmak, soruları doğru sormakla ilgili...
Oysa eğri ile doğruyu ayırabilecek akıl eşit dağıtılmış bizlere...
Neden kendi yanlışlarını görmek zor insanlara?
Neden söylediğimiz zaman halâ ısrarla savunma mekanızması hep hareket halinde?
Bütün iş dinlemeyi bilmekten geçiyor...
Bazılarinın boyunlarına demir halkalar geçirildiğinden;
Ne kendini nede söyleneni
duymuyorlar !
Ben kör ve sağır olanlarla
mesafe koydum arama..
Ama;
Ne kadar çoklar farkındamısınız !
Dürüst olmanın yanlış olduğunu haykıran bir zihniyet...
Ve çok azı hariç hemen hemen hepsi seçimini yapmış?
Bu asırda şahit olduk sızlayan bir yürekle bozulmanın, kaybolmanın,
yozlaşmanın her türlüsüne...
Boğuluyorum...
İçimde hiç kimse kalmamışçasına derin bir yalnızlık...
Zamanın hızına yetişmek ne mümkün?
Ve umudun fısıltılarını duymak için kulak kesilmek tüm bu karmaşanın içinde...
...
Nigâr Güler
~Firuze~