Nietzsche’yi seviyorum. onun "Üst İnsan" arayışı müthişti.
"Alçaklık ve yükseklik" çok belirgindir onda.
"İnsanca pek insanca"

Sokrat’ın ölüm pahasına kendi bildiği ve inandığı doğruları için Erdemiyle öldügünü biliyorum.

"Sizin gibi düşünüp zavallı bir şekilde onursuz yaşamaktansa şerefimle ölmeyi tercih ederim "

Bir de Kant’ın mezar taşında yazanlara takılmıştım; " İçimde ahlak yasası... Gökyüzünde ERDEM .."

Sokrat’ın Savunması / Platon ’ un kitabı hayaımda beni en etkileyen kitaplardan biridir. İncecik bir kitap. Eğer okumayanınız varsa mutlaka okumanızı öneririm.

Âsil ölüm.
Erdemin göğe yükselişi.

Kötü ruhlu insanlarla işte böyle ayrılır insan. Öyle şerefli, âsil dağ gibi durur bazıları. Bazıları da alçaklarda, tükürüklerin arasında boğulur.

" Şiir kandır... Kesilir bir yerleri şairin ve  kan akar."

Nietzsche öyle demis;
"En güzel şiir, kanla yazılandır. "

__Oldugun kadar değil... Karşındakine yansıdığın kadar insansın__

Erdemi soluduk o zirvelerde. Âsil bir duruştu.
Hani onlara  şerefsizliğin madalyası, bize dağlar yakıştı.

Bir ummandır bizim derinlerinde inci arayışımız.  O dalgıçların işidir. Vurgun yemek de var. Öyle dalamazsın bunları göze almadan.

Rüzgâr geçitlerinde Albatroslarla uçarız. Mavi bulutları içe içe.

Galaksinin en parlak yıldızıdır yârenimiz.
Hani Ayyukta uçurtmamızın uçtuğu.

Şimdi çılgın bir senfoni yankılanıyor dağlarda.
Buzların üzerinde zirvede dans ediyorum  meleklerle.
...

Rengim İnsan... Yusuf gömleğim ak.  Yürüdüm uzun yollarda, dağların yücelerinde içimdeki suskuları haykırdım. Kardelenlerin beyazı aklımı aldı, sarıldım sımsıkı. Birden bir yıldırım düştü
uçuruma. Savruldu kardelenler. Beyazlar oldu al.
Kesildi damarlarım.
Dayayın ağzınızı, hadi için. İçin, emin hadi.

Kardelenlerin delisi, dağların efendisi yaralar içinde. Kayalarda kan.  Ah!
"Yüreğimde sevgi, üzerimde gökyüzü,
içimde erdem"

Zirvede asâletin bedeli; h i ç.....

"Bir güneş bir zerre içinde gizlidir; derken ansızın o zerre ağzını açar,
O güneşin huzurunda gizlendiği yerden sıçradı mı gökler de zerre zerre olur yerler de"  Mevlânâ .

Bazen kopuyorum, uzaklara savruluyorum uçurtmalar gibi. Bazen düşüyorum denize,
dalgalar alıyor beni. İşte öyle bir adamım ben.
Hani zirvelerinde olurum dağların.
Bazen uçarım bulutların üzerinde. Yıldız mezarlığıdır mekânım.

Mührü vurulur tecellinin. Mistik bir seda ney’in nağmeleri. Bazen cennet, nûr sağanağı. Bazen cehennem,  ateş-i kor. Yangın... Yangınnnnn...


"yazmasam delirecektim"

Fikret Şimşek

.