YAZMASAM OLMAZ

Kestane kebap acele cevap

acelemiz neydi acaba...

Hiç bir şeyin uzun süre kalıcı olmayacağını mı öğrenmiştik..

O günlerde mektup gönderirdik uzaktaki yakınlarımıza, arkadaşlarımıza; bir sebepten dolayı ayrı kaldığımız komşularımıza mektup gönderirdik.

Ne güzel bir alışkanlıktı..

Hem de Türkçe bilgimizi pekiştirir öğrenmemize katkı sağlayacak bir çalışma olurdu.
Mektup nasıl yazılırdı okulda öğrenmiştik; sağ üst köşeye muhakkak günün tarihi yazılırdı..

Sabah sabah, sonra okurum diyerek bir yere sıkıştırdığım rahmetli büyük abimin mektubu geçti elime..

Bir düşündüm de başta abim söz ettiği kişilerden dördü şimdi aramızda yoklardı Hakkın rahmetine karışmışlardı.

Abim mektubunda şöyle diyordu: dayım da senin gelmeni çok istiyor, sürekli bizlere hatırlatıyor.

Gelmek istersen ben gelir seni alırım. Kırlara Harput’a Gölcüğe gideriz.

Canım abim ruhun şad olsun.Allah rahmetini esirgemesin senden...

Eskiden karalama defterlerimiz vardı:bol bol Atatürk resimleri çizerdik.
Ben de daha çok kara kalem kadın portreleri çizerdim.

Bir anneler gününde ise abimin tekerlekli arabasıyla evinden hayli uzaktaki şehre inip, bana bir tuval: boya fırça,resim yapmak için işte ne lazımsa hepsini alıp getirmesi beni çok duygulandırmıştı...

O günden bu güne amatör bir ressam oldum, ve her çalışmamda abimin sevecen yüzü gelir gözlerimin önüne...

Dağınık biriyim: sık aralıklarla düzeltsem de çok çabuk da karıştırır, eski haline döndürmeyi başarırım..

Tembelliğim ve dağınıklığım yüzünden, şöyle eli yüzü düzgün bir anı defterim olmadı.

Defterim olmadı değil, küçük abim de vatani görevini yedek subay olarak yapıp döndüğünde bir şiir bir de anı defteri getirmişti.
Allah’ım onu da nurlar, ışıklar içinde uyutsun.

İki abinin tek kız kardeşi olmak çok güzeldi, her zaman sevildiğimi hissettirdiler bana...

Allah onlardan razı olsun

Büyük abimin hani derler ya zehir gibi kafası vardı Matematiği süperdi.
Nedense kızların matematiğe pek sıcak bakmadığını görüyorum.
Bu yılın sınav sonuçları belli oldu; kızlarımız matematikte erkek öğrencilerin gerisinde kalmışlar.

Bütün öğrencilere başarılar diliyorum.

Güzel günlermiş yaşadığımız günler. Ne yazık ki acı kayıplarımız bizlere dünyanın çocukluktaki gibi toz pembe olmadığını öğretti.

Şimdi bu nostalji yazısını okuyan arkadaşlarım olursa onlar da maziye bir gidip döneceklerdir.

Bütün arkadaşlarımın kaybettiği yakınlarına da rahmet diliyor, hepinize günaydın diyorum.