Buralara bahar geldi birtanem. Leylakların açması yakındır,onları bekliyorum kokularında Vatanım var, Vatan kokusu var.

Ne kadar bahar gelse buralara kışları hiç geçmiyor, hava hep buz gibi ve hep yağışlı.
Sabahın o soğuk saatlerinde ben yollardayım. İçimde yanan o alevden hasreti bu soğuk buz gibi yüzüme çarpan yağmurları bir nebzecik gideriyor gibi . Sopsoğuk sabahların iş dönüşü buz gibi akşamların karanlığını iliklerimde hissediyorum . Gurbet bitmiyor ben bitecek ümidi ile koşuyorum koşuyorum sabah akşam bu yabancı yollarda.

Gözlerimin denizinin bu yabancı sokaklara hep taştığını biliyormusun. Denizi olmayan bu şehirde denizlerim coşuyor.

Yok olmuşum sensiz sokaklarda böyle her gün koştururken gurbet akşamlarında. İçimin sensiz baharlarına ılık bir yağmur olup gelip karışırmısın gözlerimdeki yağmurlarla.
Ve böylece gözlerimden sevincinin yaşları serinletir içimin yanan hasret ateşlerini.

O zaman ; ne gurbetin soğuk ve yağmurlu akşamları ne yokluğu ne kimsesizliği yıkamaz içimdeki mutlulukları umutları.

Kaç Sonbahar geçti bu gurbette, sensiz yağmur olup aktım koştuğum bu sokaklarda,sensiz fırtınalar savurdu ama bıkmadım , hep bir umutla yaşadım.Her ayrılığın sonu kavuşma, her kışın sonu bahardı nasıl olsa bitecekti ayrılıklar.
Ayrılığın ölüme yenik düştüğü bu gurbeti de seviyordum. Neden mi ? çünkü ; ayrılıkların uzaklıkların yüreğimdeki sevgileri nasıl büyüttüğünü sonsuz kıldığını biliyorum artık.
Bu yüzden o kadar ayrılığa, yokluklara,yağmura, kara, buzdan soğuk akşamlara dayandım ve hiç yorulmadan koştum koşturdum bu yabancı sokaklarda , yabancı soğuk yüzlere direndim !

Ve içimdeki Vatan hasreti sevgisi beni yaşatmaya yetti.

Nasıl olsa dönecektim Vatanımın sıcak dost akşamlarına ,mavi denizine. Masmavi gök yüzünün altındaki sıcak akşamlarıma, dost yüzlerime dönecektim. Bu yüzden yaşadım ve direndim.

Selamlar gurbetten..
Frankfurt’tan