Koronalı günler yaşıyoruz,hayatın hiç tadı tuzu yok,aşkı,sevgiyi,sevişmeyi unuttuk ayrı kaldık sevdiklerimizden Lal oldu dillerimiz güzelliklerden söz etmez olduk,gülmeyi eylenmeyi coşmayı,hatta haykırmayı özgürlükleri unuttuk, elma yanak,bal dudak ahu bakışlı selvi boy endamına yandığımız aşk şiirlerini unuttuk

Geçim derdine düştük, her şeye yüksek gelirim hattı gibi elektirik çarpar hissiyatı ile aman korona bulaşır diye hayata dokunmayı unuttuk
Dõrt duvarla tanıştık karış karış evimizin her tarafını adeta arşınladık pencerelerden sevdiklerimiz eşimiz, dostumuzla buruk selamlaştık ve uzaktan uzağa kimi zamanlar bayramlaştık kimi zaman vücut diliyle helâlleştik

Yoğun bakımlarda tavanlara bakarak umut aradık bir insan yüzüne hasret kaldık
özel kıyafetli astronot gibi sağlık çalışanları ile tanıştık karantina günlerinde covit 19 pandomisinden yitirdiğimiz sevenlerimiz oldu helâlleşmeye fırsat verilmeden muhtarlara naaşları gömülmek üzere özel kıtafetli gõrevlilerce cenazeleri gömülen canlarımız oldu
Hatta cenazesi toprağa verildikten sonra tabutu Zonguldak’ta mezar başında virüs bulaşmasın diye tabutu yakılan çınarlarımız oldu
Hayatını insanlık için feda eden ölüme giden sağlık ş;ehidi prof hocalarımız,hemşirelerimız sağlık emekçilerimiz oldu
Haftalarca bebeklerinden , yaşlı anne babalarından eşlerinden ayrı kalan uykusuz geceler kederli günler yürek dağlayan ölümlere şahitlik eden göz yaşlarını içine akıtan hemşire sağlık ve morg görevlilerimiz oldu

Gidipte bir daha gelemeyesin illet covit 19 Corona
Dünyayı dar ettin insana
Lanet olsun de Hazar sana