UZAK DİYARLARDA

Doğanın o muhteşem aydınlığı ışıldasın yüreği “sevgiyle bezenmiş” asil ruhlara. Hüzün denizinden uzaklarda, ben insanları “huzurlu görmeyi” özledim. Kapattım matem perdelerini, hüzün denizinden uzaklaştım. Güzelliklere merhaba dedim. Denizin o eşsiz kokusunu solumayı özledim. Çiçeklerin nisandaki kokusunu, hasret rüzgarlarından uzak, kırlarda yeşeren çiçeklerimizle, sevgiyi ertelemeden yaşamayı özledim...

Seni anımsadığım zaman, “maviyi, kuşları, doğayı izleyerek” hasret gideriyorum. Hüzünle, o muhteşem sevgi tomurcuklarımızı kokluyorum. İlânı aşk ettiğim, o eşsiz güzelliğin yüreğimi aydınlatıyor. Gücümü o muhteşem yüreğinden alıyorum. Bakışlarının güzelliğiyle gülümsüyorum. Gözlerim ruhunu süzüyor. “Çok uzaklarda olsan da, sana dokunamasam da, sesini duyamasam da, ruhumun tek sahibisin,” bilesin...

Gel! Yaklaş bana doğru! Tüm sıkıntılarını anlat! Acılara küs ve asla ağlama!

Hayata dair, her ne güzellik varsa yaşa. Haykır tüm özlemlerini, içtiğin “su gibi” doğ içime, korkmadan aydınlat dünyamı!.

İsyan etme artık!... Al götür tüm hüzünleri ve “sevginin hükmünü giy! Suçlu ol aşk için!” Kimseye boyun eğmeden, onurun için yaşa! Bir serüven gibi, içine işle bizli zamanları...

Unutma! Uzaklarda büyüyen beyaz gülümüz yüreğimize aşkı dokuyordu!.. Uç uca yanan yüreklerimizle, hayatın “bizli romanını” yazdık, uzak diyarlarda...

Ben, içimdeki seni görmeden yaşadım! Sıcacık öpüşünü özledim! Kollarında eriyen yüreğimi sundum. Kucaklıyordu sevgin ruhumu, hep ruhumuzla sevişti bedenimiz...

Şimdi! Kim bilir, nerdesin? “Yüreğimi al git benden, sana bir ömür hediyem olsun.” Korkmadan sar beni kollarımdan...

Bukrenin ortasında senin hayalini kurdum, gökyüzünün o muhteşem aydınlığı ışıldasın yüreğine. Sol yanına serptiğim güller gibi koksun hava, çalsın ince ince aşkımızın şarkısı. Senli tüm hatıralar aklımda! Düşlerimde kurduğum hayallerin varisi sendin. Eşlik etsin bize, o eşsiz mavinin tohumları, rengarenk huzur dolsun gecelerimiz. Gün bizim için aydınlansın, güneşin o muhteşem doğuşuyla uyanalım sabaha. Gözlerindeki rengin tatlı gülümsemesiyle, bizim için yeşersin tüm sevgi çiçekleri, mahşere kadar...

Mehmet Öksüz